O Klopp γεννήθηκε για την Liverpool και η Liverpool για τον Klopp!

Τελείωσε. Είναι γεγονός. Είναι αλήθεια. Ο Jurgen Klopp οδήγησε την Liverpool στο 19ο πρωτάθλημα της ιστορίας της και το πρώτο μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια. Ένα τρόπαιο που επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά την αμοιβαία αγάπη ανάμεσα στον Γερμανό και την Liverpool. 

Κάποιες αγάπες, δημιουργούνται στην πορεία, κάποιες άλλες, χτίζονται από το ξεκίνημα. Υπάρχουν και οι αγάπες που είναι αμοιβαίες και τις βλέπεις να υπάρχουν από την πρώτη στιγμή. Έτσι και η αγάπη του Klopp με τη Liverpool και της Liverpool με τον Klopp, είναι αμοιβαία και έκανε την εμφάνιση της από την πρώτη στιγμή.

Ήταν Οκτώβριος του 2015, όταν ο Brendan Rodgers απολύθηκε από τη Liverpool μετά την ισοπαλία (1-1) με την Everton στο Goodison Park. Μια ισοπαλία που αν δεν είχε έρθει, δεν ξέρουμε αν υπήρχε ακόμα χρόνος για τον Βορειοϊρλανδό τεχνικό και αν ο Jurgen Klopp ήταν ακόμα στο «περίμενε». Βασικά, αυτό το γνωρίζουμε. Ο Jurgen Klopp, ήθελε μόνο μία ομάδα να προπονήσει. Μία ομάδα να την κάνει ξανά μεγάλη. Να την πάρει από τις στάχτες της και να την αναγεννήσει ξανά. Την Liverpool.

Η μέρα που η Liverpool επισημοποίησε την πρόσληψη του Jurgen Klopp, θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Μία ημέρα που ήταν η αρχή της αλλαγής της σύγχρονης ιστορίας της Liverpool. Το έβλεπες στα μάτια του, το έβλεπες στο χαμόγελο του. Έβλεπες πάθος, θέληση και απόλυτη όρεξη για δουλειά. Ήταν έτοιμος να πάρει μία ομάδα που βρισκόταν στο -10 και να την πάει στο 20. Και τα κατάφερε.

Παρέλαβε καμμένη γη. Μία γη που είχε καεί τα προηγούμενα χρόνια και είχε να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα 27 χρόνια. Ο Brendan Rodgers προσπάθησε και συμμάζεψε αυτή τη γη, φυτεύοντας τα πρώτα λουλούδια, δίνοντας την ώθηση στον Jurgen Klopp να την τελειοποιήσει, παίρνοντας τον χρόνο του. Έναν χρόνο που ζήτησε και ο ίδιος, λέγοντας στην πρώτη του συνέντευξη ότι στα επόμενα τέσσερα χρόνια, όλα θα έχουν αλλάξει και θα έχει πάρει έστω ένα τροπαίο. Όχι μόνο πήρε, αλλά κατέκτησε τέσσερα και πολύ σημαντικά.

Τη μέρα λοιπόν που ο Γερμανός ανέλαβε τον πάγκο της Liverpool, είχε να αντιμετωπίσει ένα ρόστερ με πολλά προβλήματα και μία ομάδα που πάλευε για την έξοδο της στο… Europa League, κάποιες φορές μην καταφέροντας να καθιερωθεί ούτε σε αυτό. Η δουλειά του και ο δρόμος του, ήξερε πως δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ήξερε ότι θα χρειαζόταν και θα είχε πίστη, δουλειά, πίεση, πάθος, άγχος και πολλή αγάπη. Ήξερε ότι για να τα καταφέρει, έπρεπε να δώσει το 110% του εαυτού του. Αυτός όμως το τερμάτισε, δίνοντας τουλάχιστον το 210% της ψυχής του.

Κατάφερε να πάρει ποδοσφαιριστές, σχεδόν… άγνωστους και να τους μετατρέψει στους κορυφαίους του πλανήτη. Κατάφερε και πήρε το προσωπικό που ήθελε για να έχει συνεργάτες και μαζί του έχουν γίνει οι κορυφαίοι στον πλανήτη. Ενδεικτικά, όταν ο Klopp παρέλαβε την Liverpool, η πρώτη του ενδεκάδα κόντρα στην Tottenham (0-0), ήταν η παρακάτω: Mignolet, Clyne, Skrtel, Sakho, Moreno, Can, Milner, Lucas, Lallana, Coutinho, Origi. Ενδεικτικά, η τελευταία του ενδεκάδα είναι η παρακάτω: Alisson, Arnold, Gomez, Van Dijk, Robertson, Henderson, Fabinho, Wijnaldum, Salah, Firmino, Mane.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη βραδιά, που η Liverpool… έσωσε την ισοπαλία από την West Bromwich στο Anfield στο 96ο λεπτό των καθυστερήσεων και αμέσως μετά τη λήξη μάζεψε όλους τους ποδοσφαιριστές του μπροστά από το «Kop» και πανηγύρισαν με το σχετικό «όλε»; Ποιος θα ξεχάσει τη βραδιά που η Liverpool έπαιξε στο Anfield με τη Barcelona, βρισκόμενη πίσω με 0-3 και κατάφερε να το ανατρέψει, κερδίζοντας με 4-0 και αμέσως μετά τη λήξη μάζεψε ξανά όλους τους παίκτες μπροστά από το «Kop», τραγουδώντας αγκαλιασμένοι το «You’ll Never Walk Alone»; Δύο στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένε μέσα μας. Δύο στιγμές που ήταν η αρχή και μετά η δικαίωση. Ο Klopp ήξερε τι έκανε. Έδειξε σε όλους το πώς πρέπει να είναι μία ομάδα με τον κόσμο της στις λύπες και στις χαρές. Τους μάζεψε όλους μαζί στην λύπη και τους έδειξε ότι δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η στήριξη και η αγάπη. Ο Γερμανός, είναι η απόλυτη, ποδοσφαιρική ιδιοφυία.

Καταλαβαίνει κανείς, ότι η μεταμόρφωση της ομάδας είναι κάτι περισσότερο από τεράστια και για όλο αυτό ευθύνεται μονάχα ο Γερμανός τεχνικός. Δεν ήθελε να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού ή να πραγματοποιήσει μεταγραφή απλά για να πει ότι πήρε κάποιον παίκτη. Ήθελε τα θέλω του και τα θέλω του τα ανακοίνωσε στο Melwood. Δεν έκανε ποτέ πίσω στην αγορά του Van Dijk. Αναγκάστηκε να περιμένει τέσσερις μήνες ώστε να τον κάνει δικό του. Εάν ήταν άλλος προπονητής, θα διέγραφε το όνομα του Ολλανδού από τη λίστα και θα πήγαινε παρακάτω, στον επόμενο -λύση ανάγκης- αμυντικό.

Μέρα με τη μέρα, το -10, άρχισε και κατέβαινε και μόλις έφτασε στο 0, άρχισε την άνοδο. Βήμα βήμα, με προσοχή και ευλάβεια, χωρίς μεγάλες δηλώσεις, χωρίς υπεροψία, χωρίς τίποτα. Με κάτω το κεφάλι, καθημερινή δουλειά στο Melwood και πράξεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο Klopp άρχισε κι έχτιζε τη δική του Liverpool.

Όχι μόνο αγόρασε παίκτες, αλλά έκανε και το σημαντικότερο, αυτό που ο ίδιος αγαπάει να κάνει: να ανεβάζει νεαρούς από τις ακαδημίες και να τους εξελίσσει όπως αυτός μονάχα ξέρει. Τρανό το παράδειγμα που Alexander-Arnold και πλέον των Neko Williams, Curtis Jones και Harvey Elliott και τόσων άλλων που έρχονται από πίσω. Αυτό είναι μια μεγάλη κληρονομιά για την ίδια τη Liverpool. Είναι μια κληρονομιά που τόσα χρόνια, δυστυχώς δεν υπήρχε από κανέναν.

Η ομάδα έδινε υπέρογκα ποσά για παίκτες που δεν άξιζαν, οι οποίοι έφευγαν το επόμενο καλοκαίρι και δεν υπήρχε καμία απολύτως στήριξη στις ακαδημίες. Με την έλευση του Jurgen Klopp, η πρώτη μεταμόρφωση, ήταν αυτή. Οι ακαδημίες των «Reds», έγιναν αυτό που ονειρευόντουσαν σχεδόν όλοι οι φίλαθλοι της ομάδας. Έγιναν μεγάλες και με ελπίδα στο μέλλον. Αυτή, θα είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που θα αφήσει ο Γερμανός όταν θα αποχώρησει από τη Liverpool. Γιατί θα έχει χτίσει ο ίδιος και την Liverpool του μέλλοντος.

Αυτό που ζήσαμε αμέσως μετά την λήξη του Chelsea v Manchester City (2-1), ήταν ακόμα μία απόδειξη ότι αυτός ο άνθρωπος είναι από τους πιο πετυχημένους προπονητές στην ιστορία του συλλόγου. Και όποιος παρακολούθησε τις δηλώσεις του αμέσως μετά στο Sky Sports, κατάλαβε το πόσο αγαπάει αυτή την ομάδα και τους φιλάθλους της. Από τα δάκρυα του στην πρώτη σύνδεση, από τις παύσεις στην ομιλία του και ειδικότερα, όταν του μίλησε ο τεράστιος Sir Kenny Dalglish, με τον ίδιο να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του.

Οι δηλώσεις του, μίλησαν στην ψυχή όλων μας. «Αυτό είναι για τον Kenny, είναι για τον Stevie, είναι για όλους εσάς εκεί έξω». Ήταν για όλους αυτούς, ήταν για όλους εμάς, μα πάνω από όλα, ήταν για τον ίδιο τον Jurgen Klopp και τους ποδοσφαιριστές του. Ήταν η δικαίωση τους. Ο Γερμανός πίστεψε στα αγόρια του και τα αγόρια του πίστεψαν σε εκείνον. Δεν έσκυψαν κεφάλι στις λύπες των τελικών, επέστρεψαν και τους κέρδισαν. Όλους.

Η Liverpool με τον Klopp απέκτησε μια στόφα νικητή. Κι αυτή η στόφα, δημιουργήθηκε στις ήττες και στα χαμένα πρωταθλήματα. Ποια άλλη ομάδα θα έχανε στον τελικό του UEFA Champions League και την επόμενη χρονιά θα επέστρεφε και θα έπαιρνε με συγκλονιστικό τρόπο το τρόπαιο; Ποια άλλη ομάδα θα έχανε την Premier League φτάνοντας τους 97 βαθμούς με μόλις μία ήττα και την επόμενη σεζόν θα επέστρεφε και θα έσπαγε όλα τα ρεκόρ; Βασικά, ποιος άλλος προπονητής θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο και με τόση ηρεμία εντός των πυλών του συλλόγου;

Αρκετοί θα είχαν καταρρεύσει, πολλοί θα είχαν εγκαταλείψει. Όχι όμως και ο Klopp. Δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί ήρεμος τα βράδια, εάν δεν έκανε περήφανη ολόκληρη την πόλη του Liverpool. Δεν θα ήταν ήρεμος εάν δεν έβλεπε χαμογελαστά πρόσωπα και μάτια να γυαλίζουν από συγκίνηση εάν δεν έφερνε στο Merseyside το Champions League και την Premier League μετά από τόσες αποτυχίες που είχε ανεχτεί ο σύλλογος εδώ και τριάντα χρόνια. Και τα έφερε σε διάστημα δώδεκα μηνών.

Δάκρυα, χορός, αγκαλιές, συγκίνηση και όλοι μια οικογένεια, πανηγύρισαν αυτό το τρόπαιο. Ένα τρόπαιο που είναι η αρχή στις εγχώριες διοργανώσεις. Η αρχή που ήταν τόσο γλυκιά που δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Μια αρχή που έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: ότι η Liverpool όχι μόνο είναι εδώ στο τώρα, αλλά θα είναι και στο μετά. Και στο πάρα πολύ αργότερα, ακόμα θα είναι εδώ. Γιατί όπως είπαμε, η κληρονομιά που θα αφήσει ο Jurgen Klopp, είναι αυτή που θα μεγαλώσει κάθε γενιά φιλάθλων της Liverpool.

Γιατί ο Jurgen Klopp γεννήθηκε για την Liverpool και η Liverpool για τον Jurgen Klopp. Η αγάπη κέρδισε, η αγάπη μεγάλωσε, η αγάπη είναι αμοιβαία, ισχυρή και ακόμα δεν την έχουμε δει στο 100% της!