Ο Σάκης Αναστασιάδης μιλά για τον «Σερραίο» Τσιμίκα: «Στην πρώτη προπόνηση δεν ακούμπησε μπάλα!»

Γείτονας, φίλος, προπονητής. Ο Σάκης Αναστασιάδης πήρε τον 15χρονο Κώστα Τσιμίκα στον Πανσερραϊκό χωρίς να τον έχει δει να αγγίζει τη μπάλα και, τρία χρόνια μετά, τον «παρέδωσε» στον Ολυμπιακό. Διαβάστε τη συνέντευξη του στο LiverpoolFans.gr!

Μέχρι τα 15 του χρόνια, ο Κώστας Τσιμίκας «παρακολουθούσε» την πορεία του κατά δύο έτη μεγαλύτερου αδερφού του, Στέργιου. Αυτό, ωστόσο, σήμαινε ότι όταν θα πήγαιναν μαζί να δοκιμαστούν στην Κ20 του Πανσερραϊκού, ο μεν Στέργιος θα έβρισκε εύκολα την επόμενη του ομάδα, ο δε Κώστας θα έβρισκε 18χρονους και 19χρονους παίκτες να «γεμίζουν» το χώρο όσο αυτός ήταν μικρόσωμος και πολύ αδύνατος για να ακολουθήσει τους ρυθμούς. Το ρίσκο πήρε ο Σάκης Αναστασιάδης και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

Το κουβάρι της πορείας του νέου μεταγραφικού αποκτήματους του Jurgen Klopp στη Liverpool, του Κώστα Τσιμίκα, ξεκίνησε από την Ακαδημία της Νεάπολης στη Θεσσαλονίκη, όπου διέμενε η οικογένεια Τσιμίκα.

Εκεί τα αδέρφια έμαθαν και εξασκήθηκαν στο ποδόσφαιρο μέχρι την εφηβική ηλικία τουλάχιστον υπό τις οδηγίες του Νίκου Πελίτογλου, δείχνοντας ότι έχουν πολύ ταλέντο και αρκετή προοπτική. Ο προπονητής τους εξήγησε χθες (11/08) στο LiverpoolFans.gr πώς από μικρός ο Κώστας σε προϊδέαζε ότι «το έχει».

Η οικογένεια Τσιμίκα κυνήγησε πολύ την ποδοσφαιρική επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών, και το 2011, ο πατέρας προσπάθησε να πάει τους μικρούς στον Πανσερραϊκό. Η ομάδα των Σερρών είχε μόνο τμήμα Κ20 και αυτό έκανε τα πράγματα πολύ δύσκολα για τον 15χρονο τότε Κώστα.

Κώστας Τσιμίκας: Στα… κόκκινα από τότε - ert.gr

Ο τότε προπονητής της ομάδας, Σάκης Αναστασιάδης, πήρε ένα ανεπανάληπτο ρίσκο και λίγα χρόνια μετά επιβραβεύτηκε και με το παραπάνω, όπως αποδεικνύει η πραγματικότητα αλλά και τα λόγια του τελευταίου προπονητή του «Τσίμι» στις Σέρρες, Ανδρέα Παντζιαρά, στο site μας.

Σήμερα, λίγες μόλις ημέρες μετά την επίσημη ανακοίνωση της μεταγραφής του Κώστα Τσιμίκα στη Liverpool, ο κ. Αναστασιάδης μιλά στο LiverpoolFans.gr για τον νέο «Έλληνα Θεό» των Άγγλων…

Ο Κώστας ήρθε στην ομάδα του Πανσερραϊκού μαζί με τον αδερφό του, Στέργιο, σε ηλικία 15 και 17 αντίστοιχα. Πώς είχε γίνει αυτή η μετακίνηση από τη Θεσσαλονίκη στον Πανσερραϊκό; Την επεδίωξε και ο πατέρας του, σωστά;

«Καταρχάς, η οικογένεια του Κώστα κατάγεται από τον Λευκώνα, δίπλα στην πόλη των Σερρών. Ζούσαν στη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Με τον πατέρα του γνωριζόμασταν και, επειδή η εμπιστοσύνη του γενικότερα στους προπονητές δεν ήταν μεγάλη, αποφάσισε να φέρει τα παιδιά του σε μας, όταν ο Κώστας ήταν 15. Ο Πανσερραϊκός είχε τότε ομάδα Κ20 που είχε πάρει μάλιστα τρία πρωταθλήματα στην Ελλάδα. Έτσι ο πατέρας του πήρε την απόφαση, λόγω της εντοπιότητας και της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο μου, να φέρει τα παιδιά στις Σέρρες.

Ήρθαν, λοιπόν, για προπόνηση. Ο μεγάλος, ο Στέργιος, φαινόταν, είχε καλά στοιχεία. Ο Κωνσταντίνος στην πρώτη προπόνηση δεν ακούμπησε μπάλα. Προσωπικά δεν ήθελα να δίνω δικαιώματα στον σύλλογο, ήθελα να υπάρχει κάτι να δω και να μπορέσω να το υποστηρίξω. Αλλά ήταν δύσκολο, δεν ακούμπησε μπάλα. Ήταν 15 και έπαιζε με παιδιά 18-19 χρονών. Ο πατέρας του είχε δώσει μερικές χιλιάδες ευρώ από την τσέπη του για να πάρει την ελευθέρας των παιδιών από τη Νεάπολη, επομένως εγώ θα έπρεπε να υποστηρίξω την προσπάθεια και αναγκάστηκα – καθότι δεν υπήρχε Κ17 ή Κ15 τότε – να πάρω τον Κωνσταντίνο στην Κ20.

Πάντα πρόσεχα να μην τον επιβαρύνω, γιατί οι εντάσεις ήταν μεγάλες γι’ αυτόν. Αλλά αυτό είχε και τα καλά του, ο Κωνσταντίνος έπαιζε με παίκτες μεγαλύτερους, καλύτερους και υψηλού επιπέδου, και βοηθήθηκε».

Σ.Αναστασιάδης: Στο ματς με την Καβάλα θα τεστάρουμε τους εαυτούς ...

Πότε αρχίσατε να διαπιστώνετε ότι ο Κώστας είναι κάτι περισσότερο από ένας ακόμη παίκτης;

«Στην αρχή ήταν προσεκτικός, προσπαθούσε μεν, αλλά δεν τα κατάφερνε ιδιαίτερα. Αυτό που παρατηρούσα, όμως, είναι ότι, ενώ υστερούσε σε σωματοδομή από τους υπόλοιπους μεγαλύτερους, και ήταν και μικρός, πολλές φορές ερχόταν σε μονομαχίες με παιδιά πιο ανεπτυγμένα και μεγάλα και έβλεπα ότι ο μικρός δεν καταλάβαινε τίποτα! Και μάλιστα όχι μόνο ερχόταν σε μονομαχία, αλλά τις περισσότερες φορές ήταν νικητής! Μου έκανε εντύπωση το πείσμα, η μαγκιά, το πάθος που έβγαζε. Τους είχε όλους ίσος προς ίσους».

Είχατε επικοινωνία εκτός αγωνιστικού χώρου; Πώς ήταν καθώς μεγάλωνε και πλησίαζε στην ενηλικίωση;

«Είχαμε μια επαφή, και λόγω του Στέργιου που ήταν μεγαλύτερος και τον είχε από κοντά. Εγώ τον πείραζα πολύ συχνά, τον εβλεπα όταν τελείωνε η προπόνηση στο χωριό με τους συνομηλίκους του, πήγαιναν σχολείο ακόμα τότε φυσικά. Μαζεύονταν λοιπόν σε ένα παγκάκι και περνούσα και τον πείραζα, του φώναζα “Επ! Τι κάνεις εκεί; Αρχηγός στη… σπείρα; Ληστεία ετοιμάζετε;” (σ.σ. γέλια). Τέτοια πειράγματα του έκανα».

Είχε συνειδητοποιήσει ότι αργά ή γρήγορα θα κάνει το άλμα ή το κατάλαβε αφού ήρθε η επίσημη πρόταση του Ολυμπιακού;

«Στη 2η χρονιά ήταν βασικός με την Κ20, πήραμε και το πρωτάθλημα τότε στη Ριζούπολη, κόντρα στον Παναιτωλικό. Μετά, όταν πέθανε και ο κύριος Θεοδωρίδης την επόμενη σεζόν, ανέλαβα εγώ την πρώτη ομάδα. Κατέβασα τα “δεύτερα” τότε, σχεδόν με την Κ20 παίζαμε στην πρώτη ομάδα, έτσι ανέβασα και τον Κωνσταντίνο σε αυτήν.

https://www.ert.gr/wp-content/uploads/2020/08/watermarked-117234206_3307299379309368_4266148117930019405_n.jpg

Το ταλέντο του ή η δουλειά του του χάρισαν την καριέρα που κάνει; Ή και τα δύο;

«Θα έλεγα και τα δύο. Θα έδινα ένα μεγαλύτερο ποσοστό στη δουλειά, στην πειθαρχία, στη συγκέντρωση του και στο πείσμα του. Γιατί αν δούμε και τη συνέχεια, στον Ολυμπιακό δεν ήταν αμέσως όλα ρόδινα για εκείνον. Δόθηκε δανεικός, πάλευε να παίξει κάπου κάπου, πήγε στη Δανία, την Ολλανδία, αλλά τον είδαμε ότι και εκεί που πήγε, σε χώρες που δε γνώριζε και λες ότι είναι θέμα και η προσαρμογή, αυτός γύρισε καλύτερος και τις δύο φορές, που σημαίνει ότι το έλεγε η ψυχή του».

Ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα του που ξεχωρίζετε;

«Ως γνωστόν, όσο τον είχαμε στον Πανσερραϊκό έπαιζε winger. Το επιθετικό κομμάτι είναι το πλεονέκτημα του. Θα μπορούσε να έρθει το αμυντικό κομμάτι στο ίδιο επίπεδο, γιατί θεωρώ ότι είναι λίγο πιο αδύναμος στην άμυνα. Αν θα υπήρχε, λοιπόν, μια αδυναμία, θα ήταν εκεί. Αλλά έχει βελτιωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια, στην αμυντική σκέψη του, να σκέφτεται πριν τον επιθετικό, να προβλέπει την επόμενη φάση. Του είχα πει και τότε, ότι ο καλός αμυντικός προβλέπει την επόμενη φάση, ο πολύ καλός προβλέπει και τις δύο επόμενε φάσεις, και ότι έτσι έπρεπε να κάνει κι εκείνος».

Μιλήσατε μετά τη μεταγραφή του, κι αν ναι, τι είπατε; Τι του εύχεστε;

«Του έστειλα ένα μήνυμα μόνο, δε γινόταν να μιλήσουμε. Μιλάμε σχεδόν καθημερινά με τον αδερφό του τον Στέργιο. Αυτό το διάστημα είναι δύσκολο να μιλήσεις μαζί του, ήταν στην Αγγλία, όλοι από πάνω του (σ.σ. γέλια). Θα τα πούμε κάποια στιγμή όταν ηρεμήσει όλο αυτό, σίγουρα. Να δείξει την ίδια θέληση του εύχομαι, το ίδιο πείσμα, την ίδια προσήλωση που είχε μέχρι τώρα και να χαρεί, να ζήσει το όνειρο του, που τώρα γίνεται πραγματικότητα».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *