15 Μαρτίου 1892: Η ίδρυση της Λίβερπουλ
Σαν σήμερα, 15 Μαρτίου του 1892, η ιδέα, ο πόθος και το πάθος του Τζον Χούλντινγκ, παίρνουν σάρκα και οστά.
[Η 15η Μαρτίου ΔΕΝ είναι μέρα γενεθλίων. Είναι η μέρα που η Έβερτον χωηρίστκε στα δύο και άνοιξε ο δρόμος για τη δημιουργία και την ίδρυση της Λίβερπουλ. Τα επίσημα γενέθλια είναι στις 3 Ιουνίου, όταν και αναγνωρίστηκε από το ποδοσφαιρικό δικαστήριο και το Συμβούλιο του Εμπορίου].
Μια μέρα σαν τη σημερινή, πριν από 127 χρόνια, ο ιδιοκτήτης του Άνφιλντ, Τζον Χούλντινγκ, έχοντας έρθει σε πλήρη ρήξη με την ομάδα της Έβερτον (της οποίας διατελούσε μέχρι τότε πρόεδρος) λόγω αύξησης του ενοικίου του γηπέδου από 100 σε 250 λίρες, παραιτήθηκε και οδηγήθηκε στην ιδέα για δημιουργία κάτι δικού του, εντελώς καινούριου.
Μαζί με τον στενό του φίλο και πρώην γραμματέα της Εβέρτον, Μπάρκλεϊ, ίδρυσε μια νέα ομάδα, στην οποία έδωσαν το όνομα της πόλης, Λίβερπουλ. Την ίδια στιγμή, η Έβερτον μετακόμισε στο Γκούντισον Παρκ, ένα γήπεδο που βρίσκεται λιγότερο από δύο χιλιόμετρα μακριά από το Άνφιλντ.
Η ομάδα αρχικά ονομάστηκε “Liverpool Football Club and Athletic Grounds Limited”. Στη συνέχεια όμως, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία την ανάγκασε να αλλάξει το όνομά της σε “Liverpool Football Club“.
Η Λίβερπουλ με την χαρακτηριστική κόκκινη εμφάνιση, αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες ομάδες της Αγγλίας. Έχει κατακτήσει 18 Πρωταθλήματα Αγγλίας, 7 Κύπελλα Αγγλίας και 8 Λιγκ Καπ, καθώς και έχει κατακτήσει τα περισσότερα ευρωπαϊκά κύπελλα από κάθε άλλη Αγγλική ομάδα, μετρώντας 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Champions League, 3 Κύπελλα UEFA και 3 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ. Η πιο επιτυχημένη (και αλησμόνητη) περίοδος στην ιστορία της, ήταν στις δεκαετίες του 1970 και 1980, όταν και έφτασε σε αρκετές μεγάλες διακρίσεις εντός και εκτός συνόρων.
Ως μεγάλη ομάδα, έχει κι εκείνη τις… κόντρες της. Τα ντέρμπι της Λίβερπουλ με την συμπολίτισσα Έβερτον, δεν είναι απλά παιχνίδια. Δεν ακολουθείται δηλαδή, η τυπική, η κλασική (ψυχολογική) διαδικασία προετοιμασίας (τόσο των ομάδων όσο και των φιλάθλων). Εδώ μιλάμε για διχασμό μιας ολόκληρης πόλης. Η μισή στα κόκκινα, η άλλη μισή στα μπλε. Εκεί στο Λίβερπουλ, δεν θα δεις θρησκευτικούς λόγους (όπως το Ρέιντζερς-Σέλτικ) αλλά ούτε και πολιτικούς (όπως το Λάτσιο-Ρόμα) να παρουσιάζονται ως στοιχεία επηρεασμού του καθένα για το ποια ομάδα θα υποστηρίξει.
Εκεί στο Λίβερπουλ, θα δεις απλά, μικρά, καθημερινά παραδείγματα οικογενειών με συζύγους και αδέρφια να διχάζονται και να επιλέγουν διαφορετικές μεριές χωρίς λόγο και αιτία. Άνθρωποι όλων των ηλικιών πηγαίνουν στο γήπεδο, μαζεύονται σε σπίτια, συναντιούνται σε παμπ, και απολαμβάνουν από κοινού αυτό το ντέρμπι της πόλης. Ένα ντέρμπι που διακατέχεται πλήρως από πάθος, δύναμη, έχθρα και μίσος. Μια αντιπαλότητα που κρατάει αιώνες, αλλά και ένα τραγικό δυστύχημα που θα τους ενώνει για πάντα.
Η μεγαλύτερη αντιπαλότητά της όμως, ακούει στο όνομα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είναι κάτι παραπάνω από ένα ντέρμπι. Πάντα ήταν. Ένα βαθύ μίσος χώριζε τους κατοίκους των δύο γειτονικών πόλεων. Βαθύ, άσπονδο μίσος, τεράστια έχθρα και απίστευτη υποτίμηση ο ένας για τον άλλον. Ένα ντέρμπι, μια ιστορία, μια μάχη ανάμεσα σε δύο αγγλικές αυτοκρατορίες. Μια κολώνια που κρατάει 123 χρόνια, και έχει τις ρίζες της στην εργατική πάλη ανάμεσα στους λιμενεργάτες του Λίβερπουλ και τους εργάτες του πιο βιομηχανικού Μάντσεστερ.
Η Λίβερπουλ έχει συνδέσει το όνομά της με δύο μεγάλες ποδοσφαιρικές τραγωδίες. Σε εκείνη του Χέιζελ, το 1985, όταν σκοτώθηκαν 39 φίλοι της Γιουβέντους μετά από τις ταραχές που προκάλεσαν οι οπαδοί της Λίβερπουλ, αλλά και στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ, το 1989, στο Χίλσμπορο, όταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ, μετά από αλλεπάλληλες συγκυρίες, άργησαν να φτάσουν στο γήπεδο, με αποτέλεσμα, μία ώρα πριν από την έναρξη του αγώνα, μια ξαφνική κοσμοσυρροή να δημιουργήσει το αδιαχώρητο έξω από τη θύρα της «Leppings Lane end», της μικρής κερκίδας του Χίλσμπορο.
Η αγγλική αστυνομία έδωσε την εντολή να ανοίξουν οι πύλες. Μια κίνηση η οποία θα απέβαινε μοιραία καθώς ο κόσμος που συνέρρεε ανεξέλεγκτα, ξεπέρασε κατά πολύ τη χωρητικότητα της μικρής εξέδρας, με αποτέλεσμα 96 αθώες ψυχές να συνθλιβούν και να χάσουν τη ζωή τους.
Ο σύλλογος της Λίβερπουλ, μέχρι το 1964, φορούσε κόκκινες φανέλες και λευκά σορτσάκια αλλά το 1965, ο θρυλικός προπονητής της, Μπιλ Σάνκλι, αποφάσισε πως ήθελε μια πιο επιβλητική εμφάνιση για την ομάδα του, κι έτσι ζήτησε την μονιμοποίηση του κόκκινου συνόλου, με κάλτσες του ίδιου χρώματος.
Ύμνος της ομάδας, είναι το διάσημο “You’ll Never Walk Alone”, τραγούδι ενός ποπ συγκροτήματος από το Λίβερπουλ, των “Gerry and the Pacemakers“, το οποίο έμελλε να υιοθετηθεί από την ίδια τη Λίβερπουλ (αλλά και από τις Σέλτικ, Ντόρτμουντ, Γκλάντμπαχ, Φέγενορντ κ.α.) και να προκαλεί ρίγη συγκίνησης κάθε φορά που ακούγεται στα γήπεδα.
Η Λίβερπουλ μπορεί να γιορτάζει την ουσιαστική ίδρυσή της ως ιδέα, ως σωματείο στις 15 Μαρτίου, αλλά η… επίσημη Λίβερπουλ, γιορτάζει τα γενέθλιά της στις 3 Ιουνίου, καθώς τότε δόθηκε η άδεια λειτουργίας και αναγνωρίστηκε και επισήμως ως ποδοσφαιρική ομάδα από την ομοσπονδία.
Το Τώρα
Η Λίβερπουλ έχει δοκιμάσει πολλές συνταγές: μερικές της έδωσαν το δικαίωμα να πιστέψει, να ονειρευτεί ξανά ενώ άλλες την απογοήτευσαν και την κατάντησαν να τη… βρίσκει με τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά.
Οι φίλαθλοι δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη στον Γιούργκεν Κλοπ, και στο πρόσωπό του βλέπουν τον άνθρωπο που θα φέρει την ομάδα ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Πήγε για να την κάνει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Πήγε για να την ταρακουνήσει, να την κάνει να πιστέψει ότι υπάρχει κάτι πιο μεγάλο, πιο αγνό, πιο αληθινό. Πήγε για να της αποβάλλει την ηττοπάθεια, τη γκρίνια, την απαισιοδοξία. Πήγε για να την κάνει πάλι ομάδα.
Και την έκανε. Δεν έχει πάρει κάποιον τίτλο ακόμα, αλλά του πιστώνεται η ολική μεταμόρφωση της ομάδας προς το καλύτερο.
Γιατί, ξέρεις ότι στο τέλος της καταιγίδας υπάρχει ένας χρυσός ουρανός, και το γλυκό ασημένιο κελάηδισμα του αηδονιού. Κι ας έρθουν οι ήττες, κι ας διαλυθούν τα όνειρά σου. Ξέρεις ότι δεν θα περπατάς ποτέ μόνη. Θα είμαστε εμείς εκεί, να σε βοηθήσουμε να σηκωθείς, και να πετάξεις ξανά.
Αγάπη μου Γλυκιά, το μεγαλείο σου.
