Η στιγμή που ο Lijnders κατάλαβε πως είναι κάτι παραπάνω από βοηθός του Klopp

Ο Pep Lijnders αποτελούσε επί εποχής Brendan Rodgers στη Liverpool τον συνδετικό κρίκο μεταξύ πρώτης ομάδας και τμημάτων υποδομής, με τους ανθρώπους των «κόκκινων» να αναγνωρίζουν το «μάτι» και την ευστροφία του ήδη από τη θητεία του στην Porto δίπλα σε Baia και Vilas Boas.

Διατήρησε τον ίδιο ρόλο και με τον Klopp στο τιμόνι, όμως η επιθυμία του για ανδρικό ποδόσφαιρο ήταν έντονη, οδηγώντας τον το χειμώνα του 2018 να αποχωρήσει «κατεβαίνοντας» στη γενέτειρα του Ολλανδία και αναλαμβάνοντας θέση πρώτου προπονητή στην Nijmegen, που κινδύνευε με υποβιβασμό.

Όμως, δεν ήταν ο άνθρωπος που θα πετύχαινε το ακατόρθωτο, και έτσι το επόμενο καλοκαίρι γύρισε άρον άρον στο Liverpool, με τον Klopp να επιμένει για την επιστροφή του, παραχωρώντας του έναν νέρο ρόλο: ο επί χρόνια πρώτος βοηθός του Γερμανού τεχνικού, Zeljiko Buvac, είχε αποχωρήσει από το επιτελείο εντελώς ξαφνικά, λίγο πριν τον τελικό Champions League με τη Real Madrid και η θέση «ορφάνεψε».

Ο Klopp έδωσε τα ηνία στον Lijnders, καθώς, όπως αργότερα παραδέχτηκε, ο ίδιος και ο έτερος βοηθός, Peter Krawietz, έχουν μείνει λίγο πίσω σε θέματα προπονητικής τάσης και επικαιρότητας, τομέα όπου μια πιο μοντέρνα μορφή θα μπορούσε να τους βοηθήσει.

Σήμερα, μετά από μια διετία κατάκτησης του Champions League και επίτευξης ανεπανάληπτων επιδόσεων στο πρωτάθλημα, το έργο του Lijnders εκτιμάται σε τεράστιο βαθμό στην ομάδα του λιμανιού.

Αν μπορούμε να πούμε ότι η εκτίμηση αυτή εκφράστηκε συγκεκριμένα σε μία στιγμή, τότε αυτή δεν είναι παρά η παρακάτω, όπως την αφηγήθηκε ο Lijnders στην «The Athletic» φέτος:

«Ο Jurgen ήρθε σε μένα με ένα γράμμα που του είχε γράψει κάποιος από τη Γερμανία. Το γράμμα περιλάμβανε ένα βιογραφικό ενός προπονητή που αναζητούσε δουλειά στη Liverpool.

Ήταν γραμμένο στα αγγλικά, οπότε ο Jurgen ήρθε σε μένα και μου είπε “Pep, τι είναι αυτό; Δεν καταλαβαίνω τι γράφει”. Άρχισα, λοιπόν, να το διαβάζω και του είπα “κόουτς, αυτός ο τύπος θέλει να είναι στο γήπεδο μαζί σου και να κάνει προπονήσεις».

«Τότε ο Jurgen μου είπε “α, άρα βασικά θέλει τη θέση σου”. Του απάντησα “ναι, μπορείς να το πεις κι έτσι”. Πήρε το γράμμα, το έσκισε, το πέταξε στο καλάθι και έφυγε χωρίς να πει τίποτα. Τότε ήταν που σκέφτηκα “τα πράγματα εδώ είναι μια χαρά”. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς μια τέτοια στιγμή».

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο Repress.gr