Liverpool, σε ευχαριστούμε που υπάρχεις…
Είναι αυτή η υπερηφάνεια που νιώθεις. Αυτή η υπερηφάνεια που σκεπάζει τα πάντα στο πέρασμα της. Ακόμα και όταν χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου, η αγάπη και η υπερηφάνεια είναι εκεί για να σε σηκώσουν. Γράφει ο Μάνος Χαχλιούτης.
Τελείωσε η σεζόν. Το ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά σε πόσες αναμετρήσεις αγωνίστηκε φέτος η Liverpool, έχουμε χάσει κι εμείς το μέτρημα. Τι πορεία κάναμε, τι στιγμές μας χάρισε για ακόμα μια χρονιά αυτή η σπουδαία ομάδα.
Ένα εικοσιτετράωρο μετά τον τελικό και ενώ περίμενα ότι η απογοήτευση θα ήταν πιο έντονη από ποτέ στα συναισθήματα μου, προς μεγάλη μου έκπληξη αυτό δεν συμβαίνει. Αυτή η ομάδα έχει τον τρόπο να σε ανεβάζει, να σου ξεσηκώνει τη διάθεση και να σε στέλνει στα ουράνια, ακόμα και όταν έχεις ηττηθεί.
Ζήσαμε μια πολύ πικρή εβδομάδα, με την ομάδα μας να μην κερδίζει την Premier League και το Champions League σε διάστημα έξι ημερών και σήμερα είδαμε όλο τον φίλαθλο κόσμο να βρίσκεται στους δρόμους του Liverpool για να αποθεώσει και να χειροκροτήσει την περήφανη ομάδα του Jürgen Klopp.
Ο Jürgen Klopp… Αυτός ο άνθρωπος, πόσα του χρωστάμε. Πόσες στιγμές μας έχει χαρίσει από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στο Anfield. Μας έκανε να πιστεύουμε και να ονειρευόμαστε ξανά. Να βλέπουμε όλα τα όνειρα μας για τον σύλλογο να πραγματοποιούνται. Γιατί ήταν δύσκολο για τη νέα γενιά καθώς δεν είχε ζήσει ούτε μια χαρά τα τελευταία χρόνια πριν την άφιξη του Γερμανού τεχνικού. Όμως πάντα ονειρευόταν και πίστευε.
Ο Jürgen δεν ξέχασε την υπόσχεση του. Όταν η Liverpool κέρδισε την Premier League, δε μπορούσε να γίνει παρέλαση και να γιορτάσουν όλοι μαζί. Τότε είχε υποσχεθεί ότι με την πρώτη ευκαιρία θα βρεθούν όλοι μαζί στους δρόμους και θα πανηγυρίσουν. Και το έκανε σήμερα. Δεν τον ένοιαζε τι θα συμβεί στον τελικό, το είχε προγραμματίσει από πολύ νωρίτερα με δική του πρωτοβουλία. Είτε θα κέρδιζε είτε θα έχανε η ομάδα, ο Γερμανός ήθελε να τους φέρει όλους κοντά, όλους στον δρόμο και να γιορτάσει. Αυτή η ομάδα και αυτός ο κόσμος το αξίζουν όσο τίποτα.
Ξέρετε, μου έκανε εντύπωση το πρωί που θυμήθηκα ότι σήμερα θα γινόταν η παρέλαση. Σκεφτόμουν πού θα βρουν το κουράγιο και πόσοι θα βρεθούν το απόγευμα στους δρόμους. Βλέποντας όμως τις πρώτες εικόνες, συνειδητοποίησα για ακόμα μια φορά ότι το μεγαλείο αυτού του συλλόγου δεν έχει τελειωμό. Κι ας λένε οι υπόλοιποι ότι θέλουν, κι ας λένε ότι “χάσαμε και το γιορτάζουμε”. Δεν γιορτάζουμε τη νίκη μας, δεν γιορτάζουμε την ήττα μας, γιορτάζουμε επειδή είμαστε Liverpool, και όσοι δεν είστε μέσα στον χορό δεν θα το νιώσετε ποτέ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτή την σπουδαία ομάδα και αυτόν τον σπουδαίο προπονητή για όλες τις στιγμές που μας χαρίζουν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον κόσμο που μας κάνει να αισθανόμαστε σαν να είμαστε κι εμείς εκεί κι ας μας χωρίζουν τόσα χιλιόμετρα.
Λίγο πριν ολοκληρωθεί ο τελικός και με τη Liverpool πίσω στο σκορ με 0-1, οι φίλαθλοι της ομάδας μετά από όσα πέρασαν χθες στο Παρίσι, είχαν σηκωθεί όρθιοι, με τα κασκόλ στα χέρια και τραγουδούσαν με όλη τους την ψυχή το “You’ll Never Walk Alone”. Γιατί αυτή είναι η Liverpool. Να χάνεις τον τελικό και να τραγουδάς με όλη σου την ψυχή και την καρδιά.
Όπως είπε και ο Klopp, πάμε ξανά. Πάμε ξανά να παλέψουμε για όλα. Γιατί όταν είσαι η Liverpool, οι μάχες δεν σταματούν ποτέ. Είτε κερδίζονται, είτε χάνονται, οι μάχες πρέπει να δίνονται. Και στην περίπτωση της Liverpool δεν υπάρχει μάχη που να έχει δοθεί και να μην είμαστε περήφανοι για όλες τις στιγμές. Γιατί το ταξίδι το ζούμε όλοι μαζί και ενωμένοι, γιατί σημασία έχει με ποιους το μοιράζεσαι όλο αυτό.
Και όταν θα πάμε ξανά, δεν θα υπάρχει στεναχώρια, δεν θα υπάρχει πίκρα, δεν θα υπάρχει κανένα κακό συναίσθημα. Θα υπάρχει πάθος, θα υπάρχει αγάπη, θα υπάρχει ολόκληρη η περηφάνια που αισθανόμαστε για αυτόν τον σύλλογο. Κι ας χάσουμε ξανά, κι ας μην τα καταφέρουμε, κι ας μείνουμε μόνο με την περηφάνια. Μια περηφάνια που είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση παρακολουθώντας αυτή την ομάδα.
Αιώνια ερωτευμένοι μαζί σου, ότι κι αν συμβεί!