Μήπως το να παίζει ο Shaqiri λίγο και ο Fabinho καθόλου είναι το λογικότερο;

Υπήρχε μια σκέψη. Ήρθε ο Jurgen Klopp και την επιβεβαίωσε. Γράφει ο Νίκος Γιαμπολδάκης. 

Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, λένε. Έτσι, και ομάδα που φτάνει τελικό Champions League και κερδίζει 6 παιχνίδια στο νέο πρωτάθλημα, φέρνοντας ισοπαλίες μόνο με Chelsea και Manchester City, επίσης δεν αλλάζει. Δεν θα αλλάξει επειδή πήρε καινούριους παίκτες, κανείς δεν είπε ότι τους πήρε για να τους πετάξει αμέσως στην πρώτη γραμμή. Το τελευταίο έγινε, σαφώς, με τον Alisson, για προφανείς βεβαίως λόγους, αφού η θέση του τερματοφύλακα ήταν η κατ’ εξοχήν θέση στην οποία η Liverpool είχε πρόβλημα όχι απλά πέρυσι αλλά ίσως ολόκληρη την τελευταία δεκαετία. Αλλά Shaqiri, Keita και Fabinho δεν υπήρχε πρόθεση να γίνουν εντεκαδάτοι, είτε όχι αμέσως είτε γενικά.


Η περυσινή ομάδα «κουβάλησε» τεράστια εμπειρία και έμεινε στην ιστορία, φτάνοντας στον τρίτο τελικό Champions League επί πέτρινων χρόνων. Και όταν λέω «ιστορία» δεν εννοώ κάποια τάχα ποδοσφαιρική Βίβλο, αλλά τις ιστορίες που θα λένε οι πρωταγωνιστές της στο μέλλον. Θα είναι η χρονιά που θα θυμάται ο James Milner, που δεν θα ξεχάσει ποτέ ο Gini Wijnaldum και που όμοια της δεν θα ξαναδεί ο Mohamed Salah. Που θα χει να καμαρώνει ο Jordan Henderson. Ένα σύνολο μη αστέρων, για να φτάσει στον τελικό του Champions League παίζοντας αμέτρητα παιχνίδια μες στην σεζόν, σημαίνει το πρώτον πως είναι ποιοτικό, το δεύτερον πως έχει ποδοσφαιρική ταυτότητα και χημεία και, το τρίτον, πως έχει γενικά χημεία, υπό την έννοια του καλού κλίματος και της συνεργασίας. Έχει μοιραστεί πολλά σε όλο αυτό το ταξίδι. Ο Gini Wijnaldum δεν θα γνωρίζει ποτέ καλύτερα κάποιον συμπαίκτη απ’ ότι γνωρίζει τον Henderson και τον Milner. Ο Lovren δεν θα ακούσει καλύτερες συμβουλές από άλλον εκτός του van Dijk, ο Firmino δεν θα βρει παίκτη να καταλαβαίνει καλύτερα τις επόμενες κινήσεις του απ’ ότι ο Mo Salah. 

Αυτή η ομάδα, επιπλέον, ξεκίνησε το φετινό πρωτάθλημα αήττητη, χάνοντας βαθμούς μονάχα από Chelsea και Manchester City. Τι σημαίνει αυτό; Η καλύτερη δυνατή συγκομιδή βαθμών στα συγκεκριμένα οκτώ παιχνίδια (όποιος περίμενε ρεαλιστικά ένα 8/8 βρίσκεται σε τροχιά εκτός πραγματικότητας). Η ομάδα αυτή, δηλαδή, η περυσινή ομάδα της Liverpool, δεν ήταν κάτι τυχαίο, δεν ήταν ένα πυροτέχνημα. Τουναντίον, πρόκειται για ένα σύνολο που κατάφερε κάτι αδιανόητο δεδομένων των συνθηκών και δεδομένης, κυρίως, της έλλειψης βάθους στο ρόστερ. Το τελευταίο αποδεικνύει με ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια ότι οι περυσινοί 11 (12 ή 13) ήταν (και είναι) τελικά πολύ καλοί παίκτες, ενώ ταυτόχρονα συστήνουν και ένα τρομερά ανταγωνιστικό σύνολο. Η προσθήκη βάθους που έγινε φέτος το καλοκαίρι μπορεί μόνο να τους βελτιώσει ως σύνολο – αυτούς τους ίδιους, όχι άλλους, όχι τους καινούριους.


Συνοψίζοντας το πρώτο μας επιχείρημα στον ισχυρισμό ότι Keita, Shaqiri και Fabinho δεν είναι ανάγκη να παίζουν, η Liverpool είχε, δούλεψε, έφτιαξε και διατήρησε έναν ποιοτικότατο κορμό παικτών και επιπλέον αντικατέστησε τον μεγαλύτερο (αν όχι τον μοναδικό) αδύναμο της κρίκο, τον τερματοφύλακα. 


Σε δεύτερο επιχείρημα, τώρα, ο Klopp το είπε ξεκάθαρα, μιλώντας στο liverpoolfc.com, αναφορικά με την διαχείριση του ρόστερ στις επόμενες αγωνιστικές: «Όταν πρέπει να λειτουργήσεις κάπως συγκεκριμένα απέναντι σε κατοχές του αντιπάλου, στην άμυνα κλπ, έτσι θα γίνεται (σ.σ δεν θα γίνονται πολλές αλλαγές στα πρόσωπα). Όλοι οι καινούριοι παίκτες μας είναι εκπληκτικοί ποδοσφαιριστές, φανταστικοί. Αλλά δεν είχαν ακόμα προσαρμοστεί, ήταν νωρίς για αυτούς. Χρειάζεται χρόνο. Θα ήθελα να το αλλάξω αυτό αλλά δεν μπορώ να κάνω την διαδικασία να τρέξει γρηγορότερα. Στο τέλος, όμως, θα ξέρουμε ότι θα βρίσκονται ακριβώς στο επίπεδο κατανόησης όσων θέλουμε να κάνουμε, όπως βρίσκονται και οι υπόλοιποι». Αφενός, λοιπόν, προσαρμογή: όσοι ήρθαν, δεν έμαθαν εν μία νυκτί τι ζητά ο Klopp από την ομάδα. Κι αν το έμαθαν στη θεωρία, η πράξη απέχει πολύ. Ο Keita προσαρμόστηκε πιο γρήγορα (γι’ αυτό και έπαιξε περισσότερο), μιας και στην Λειψία έπαιζε παρόμοιο στυλ παιχνιδιού. Ο Shaqiri ξέρει το πρωτάθλημα αλλά όχι από την σκοπιά ομάδας που κυριαρχεί και παίζει με πολλή ταχύτητα και ο Fabinho, όχι μόνον έχει άγνοια όλων των παραπάνω, αλλά δεν τον βοηθά ούτε το σωματότυπο του. Οπότε, «όταν πρέπει να λειτουργήσεις κάπως συγκεκριμένα απέναντι σε κατοχές του αντιπάλου, στην άμυνα κλπ, έτσι θα γίνεται», δηλαδή θα παίζουν όσοι ξέρουν να λειτουργούν έτσι.

Αφετέρου, στα πρώτα αυτά οκτώ παιχνίδια πρωταθλήματος, αλλά και στα δύο του Champions League, όπου η Liverpool αντιμετώπισε διαδοχικά PSG και Napoli (δηλαδή τις δύο πιο δυνατές αντιπάλους από τις τρεις του ομίλου), ο Klopp χρειάστηκε ακριβώς αυτήν την λειτουργία, την συμπεριφορά που αναφέραμε παραπάνω. Άμυνα ξέρουν να κάνουν όλοι, άμυνα με τα συγκεκριμένα στοιχεία με τα οποία θέλει να την εκμεταλλευτεί ο Klopp για να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις, ξέρουν μόνο όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί του. «Αυτό μας δυσκόλεψε να αλλάξουμε πολλά. Εκτός από τους λίγους τραυματισμούς, η περυσινή ομάδα βασικά χρησιμοποιούταν για να πετύχουμε συκγκεριμένα πράγματα σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Δούλεψε μάλιστα πολύ καλά, εκτός από τη Νάπολι, όπου τα πήγαμε πολύ άσχημα, ειδικά σε αυτά το κομμάτια παιχνιδιού όπου αναφέρομαι», είπε ο Γερμανός τεχνικός, που σε πρότερο σημείο της συνέντευξης ανέφερε ότι «τα εφτά παιχνίδια που είχαμε ανάμεσα στις δύο διακοπές των εθνικών ομάδων ήταν το πιο δύσκολο πρόγραμμα που έχω ακούσει ποτέ!».

Γιατί, λοιπόν, να βιαστεί ο προπονητής μιας έτοιμης ομάδας, η οποία επιπλέον είναι και εκπαιδευμένη να αντιμετωπίσει τις συνθήκες τις οποίες θα συναντούσε απέναντι στους πρώτους 8 (+2 από το Champions League) αντιπάλους της, να την «ανακατέψει» με τους καινούριους ποδοσφαιριστές που έχει φέρει; Δεν είναι παράλογο που δεν παίζει ο Fabinho, δεν είναι περίεργο που σε ματς όπου η ομάδα «κολλάει» ο Klopp εμπιστεύεται περισσότερο τον κουρασμένο πλην όμως «εκπαιδευμένο» Mane/Salah έναντι του Shaqiri. Και, τέλος, είναι πολύ λογικό να ξεκινά περισσότερα παιχνίδια βασικός ο James Milner και ο Georginho Wijnaldum αντί του Naby Keita που ξέρει το ίδιο καλά το σύστημα αλλά λιγότερο καλά τους υπόλοιπους 10… «Έχουμε ήδη αποφασίσει ότι είναι ο σωστός παίκτης για εμάς. Αλλά τώρα πρέπει να συντονιστούμε», είπε ο Klopp για τον Fabinho, μια φράση που αναδεικνύει ξεκάθαρα πως ο λόγος που ο Βραζιλιάνος δεν αγωνίζεται τακτικά δεν είναι φυσικά η ποιότητα του, αλλά το… συνταίριασμα με την υπόλοιπη ομάδα και τις απαιτήσεις αυτής. «Υπάρχει μόνο ένας λόγος (σ.σ που δεν παίζει ο Fabinho): αυτή τη στιγμή ένας άλλος παίκτης ταιριάζει καλύτερα». 

Και πότε θα είναι έτοιμοι, είναι η επόμενη εύλογη ερώτηση. Μια ματιά στο πρόγραμμα των επόμενων αγωνιστικών μας δίνει την απάντηση. Huddersfield, Cardiff, Ερυθρός Αστέρας εις διπλούν, Fulham και μια Arsenal ανάμεσα σε όλα αυτά. Πιο αδύναμοι αντίπαλοι σημαίνει διαφορετική τακτική προσέγγιση, προσέγγιση που θα βοηθήσει περισσότερο στον εγκλιματισμό των καινούριων. Ταυτόχρονα, σημαίνει παιχνίδια που οι τελευταίοι ίσως φανούν χρησιμότεροι από τους τωρινούς βασικούς. Τι λέει ο Klopp; «Τώρα έχουμε παιχνίδια όπου θα έχουμε περισσότερη κατοχή σε σχέση με τα προηγούμενα, οπότε πρέπει να σκεφτούμε και διαφορετικά και άρα θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τους παίκτες λίγο περισσότερο, κάτι που βέβαια προσπαθούμε να κάνουμε αλλά όλα εξαρτώνται από το ποιος είναι έτοιμος και ποιος όχι».

Όλα γίνονται για έναν σκοπό. Το ίδιο και όσα δεν γίνονται.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *