Suarez: «Ήταν οι χειρότερες στιγμές της ζωής μου!»
Τον 6ο της τίτλο για το UEFA Champions League πανηγύρισε η Liverpool, μετά και τη νίκη της με 2-0 επί της Tottenham στον τελικό, όμως εκείνη που θα μείνει γραμμένη στα βιβλία της ιστορίας είναι η επική ανατροπή επί της Barcelona.
Οι Reds φιλοξενήθηκαν στη Βαρκελώνη από τους Blaugrana σε μια κλήρωση που φάνταζε εξαρχής δύσκολη. Το 3-0 του πρώτου αγώνα φαινόταν καθοριστικό και ο επαναληπτικός στο Anfield μια τυπική διαδικασία.
Όχι όμως για την Liverpool! Οι ψυχωμένοι παίκτες του Jurgen Klopp σε μια εκκωφαντική ατμόσφαιρα, κατάφεραν να κάνουν το ακατόρθωτο και να πάρουν την πρόκριση με 4-0, αφήνοντας όλη την Ευρώπη να παραμιλάει!
Δυο παλιοί γνώριμοι βρέθηκαν στο διάβα της ομάδας για τον τελικό και είδαν από πρώτο χέρι γιατί το Anfield είναι η δυσκολότερη έδρα για οποιονδήποτε αντίπαλο!
Ένας εξ αυτών, ο Luis Suarez, κατάφερε να αλλοιώσει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του προς τους φίλους της πρώην ομάδας του, με την αρνητική του συμπεριφορά να προκαλεί πολλές αντιδράσεις.
Ο Ουρουγουανός μίλησε στο FOX Sports για το πως έζησε αυτόν τον αποκλεισμό και τι επιρροή είχε στην καθημερινότητά του για τον επόμενο καιρό:
«Οι ημέρες μετά την επιστροφή στη Βαρκελώνη ήταν οι χειρότερες της ζωής μου και της καριέρας μου, μαζί με αυτές του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί».
«Δεν ήθελα να πάω τα παιδιά μου στο σχολείο, όλοι μπορούσαν να δουν πως ήμουν σε κακή κατάσταση. Υπήρχαν μέρες που δεν ήθελα να κάνω τίποτα, ήταν πολύ δύσκολες στιγμές».
Όταν ερωτήθηκε για το αν πίστεψε ποτέ πως η Liverpool θα μπορούσε να πετύχει το αδιανόητο comeback, η απάντησή του ήταν αρνητική.
«Δεν το έβλεπα, καθώς είμαστε η Barcelona και πιστεύαμε πως θα είχαμε 2-3 ευκαιρίες να σκοράρουμε, αλλά ήμασταν νευρικοί, ‘πουλούσαμε’ την μπάλα και δείξαμε κακή συμπεριφορά».
«Όταν μπήκε το πρώτο γκολ δεν ξέραμε πως να αντιδράσουμε, γνωρίζαμε πως τα είχαμε θαλασσώσει. Στα αποδυτήρια μετά το παιχνίδι κανείς δεν είπε τίποτα, επικρατούσε θλίψη, πικρία και απογοήτευση, λόγω της άθλιας εικόνας μας».