Liverpool – Man. Utd 4-1: 120′ χωρίς απειλή από set παιχνίδι!

Η Liverpool ολοκλήρωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο το Tour στην Αμερική και ο Νίκος Γιαμπολδάκης παρουσιάζει ορισμένα συμπεράσματα από το test κόντρα στην United. 

Μετά από τρία φιλικά επί αμερικανικού εδάφους, οι Reds κατάφεραν να πάρουν νίκες απέναντι σε Άγγλους αντιπάλους (2-1 τη City, 4-1 τη United), ενώ γνώρισαν την ήττα με 3-1 από την Dortmund. Σημασία, βέβαια, δεν έχουν τα αποτελέσματα ούτε τα βραβεία, αλλά η πρόοδος των ποδοσφαιριστών σε φυσική κατάσταση αλλά και η ανάπτυξη της ποδοσφαιρικής τους σχέσης, αφού και τα νέα αποκτήματα της ομάδας βρήκαν την ευκαιρία να προσαρμοστούν πλάι σε περισσότερους βασικούς.

Στο χθεσινό (τυπικά για την Ελλάδα σημερινό) φιλικό κόντρα στην ομάδα του Jose Mourinho (μία και μοναδική αναφορά στον Πορτογάλο, δεν θα χαραμίσουμε μελάνη για αυτόν), η Liverpool των έξι παικτών που πήραν ολόκληρο 65λεπτο στα πόδια τους εντυπωσίασε σκοράροντας τέσσερις φορές και δεχόμενη τρεις τελικές. Εκτός από την επιθετική παραγωγή, λοιπόν, αξίζει να σημειωθεί η αμυντική επιτυχία, αφού παρά το γεγονός πως τα πρόσωπα αλλάζουν, η Liverpool διατηρεί τρομερή σταθερότητα και συνολικά, από το 61′ του παιχνιδιού με την City, ως το τέλος του χθεσινού (120′ στην πρόσθεση), δέχθηκε ένα γκολ από foul και μια σοβαρή απειλή, με τον Alexis Sanchez να επωφελείται από δώρο του Phillips (άρα όχι επίθεση από set play) και τον τελευταίο να μπλοκάρει το σουτ του με τεράστια μαγκιά. Αυτό, βέβαια, οφείλεται όχι μόνο στους αμυντικούς αλλά σε όλη την 11άδα, αφού ο τρόπος που κλείνουν οι χώροι και γίνεται η πίεση λειτουργούν αποτρεπτικά για να φτάσει η μπάλα ως την περιοχή των Reds.

1ο ημίχρονο

Grabara – Camacho, van Dijk, Klavan, Moreno – Fabinho, Milner, Lallana – Salah, Mane, Solanke

Στο πρώτο μέρος, η Manchester ήταν ανώτερη – συγκριτικά με το δικό της δεύτερο, όχι ανώτερη από τη Liverpool – δυσκολεύοντας έτσι λίγο περισσότερο τις προσπάθειες των Reds. Επιθετικά, πάντως, δεν απείλησε ούτε στα πρώτα 45′. Σκόραρε με γκολ του Pereira από απευθείας εκτέλεση foul στο 30′, τέρμα που ισοφάρισε άμεσα το 1-0 της Liverpool που είχε πετύχει τρία λεπτά νωρίτερα ο Mane με penalty. Ο Σενεγαλέζος και ο Salah έπαιξαν πανέξυπνα στην πλάτη του Solanke, που τραβιόταν χαμηλά, δημιουργώντας συνεχώς επικίνδυνες καταστάσεις (έτσι κερδήθηκε το penalty του Salah). Μεγαλύτερη φάση αυτή που έφτιαξε στον Αιγύπτιο ο Sadio με σκαφτή μπαλιά, με τον Mo να προσπαθεί να κρεμάσει με κεφαλιά τον Grant και τον τελευταίο να διώχνει εντυπωσιακά (8′). Από το κόρνερν που ακολούθησε, λίγο έλειψε να σκοράρει ο van Dijk, με τον Herrera να απομακρύνει πάνω στη γραμμή την κεφαλιά του. Μας άρεσαν, τέλος, οι πολλές κερδισμένες πρώτες, δεύτερες, έως και τρίτες μπάλες, καθώς και η ευκολία με την οποία οι αμυντικοί έβαζαν τη μπάλα στους παίκτες του άξονα. 

Σε προσωπικό, τώρα, επίπεδο, ο 19χρονος Kamil Grabara ήταν άνετος μπροστά σε περίπου 100,000 κόσμου, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα στο γκολ, ενώ έσκασε και την τριπλίτσα του σε αντίπαλο επιθετικό. Στην άμυνα, ο Moreno ήταν αυτός με τα περισσότερα λάθη (μπροστά), κάνοντας αβίαστες κακές επιλογές, ενώ Dijk-Klavan συνεργάστηκαν αρεκτά καλά τόσο αμυντικά όσο και στην προώθηση της μπάλας. Ο Camacho ξεχώρισε για άλλη μια φορά και κερδίζει όλο και περισσότερο την συμπάθεια του Klopp. Ο Πορτογάλος back έπαιξε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι σαν να γνωρίζεται χρόνια με τον Salah, με τους δύο να «νιώθουν» όπως λέμε όταν βρίσκονταν στον ίδιο χώρο και έπρεπε να συνεργαστούν είτε με τη μπάλα είτε με κινήσεις. Αυτό, οδηγούσε τον Camacho πολλές φορές σε θέση για σέντρα με πολύ καλές προϋποθέσεις και ο νεαρός έκανε πάντα πολύ σωστές επιλογές. Πατά περιοχή, στοιχείο που από σύγχρονα back πρέπει να έχει μόνο αυτός, ο Alexander Arnold και ο Leo Matos του ΠΑΟΚ (ναι, είμαι ορεξάτος).

Μπροστά, τα κατεβάσματα του Milner (που δεν καταλαβαίνει από φιλικά ή επίσημα) έδωσαν την ευκαιρία στον Fabinho να προωθηθεί τόσο που έφτανε μέχρι και την αντίπαλη περιοχή. Ίσως ήταν ένα τρικ του Klopp για να τον «ξεμπλοκάρει», αφού μέχρι στιγμής τα κάνει όλα καλά, παραμένοντας όμως στην ασφάλεια του «πίσω». Επίσης, ο Lallana έτρεξε και πάλι ασταμάτητα, περισσότερο από τους άλλους δύο, κόβοντας πολλάκις, αλλά κάνοντας και πολλά λάθη στις πάσες (εύχομαι λόγω ανεβασμένων σφυγμών). 

Μπροστά, τέλος, ο ρόλος του Solanke – που για άλλη μια φορά έχανε first touches –  όπως ανέφερα και παραπάνω ήταν να τραβά αντίπαλο stopper χαμηλά και να φτιάχνει χώρο για Mane και (κυριώς) Salah. Οι δύο τελευταίοι έπαιξαν τέλεια το παιχνίδι αυτό και έδειξαν πως είναι σε πολύ καλή φόρμα.

2ο ημίχρονο

Kelleher – Camacho (64′ Jones), van Dijk (64′ Gomez), Phillips, Moreno (64′ Robertson) – Fabinho (64′ Chirivella), Milner (64′ Grujic), Shaqiri – Ojo, Woodburn, Solanke (64′ Sturridge).

Phillips, Woodburn και Shaqiri έκλεψαν τις εντυπώσεις και μας άφησαν άφωνους. Θα μιλήσουμε παρακάτω ατομικά για τον καθένα, αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι το εξής: ο ιδιοφυής Jurgen Klopp έκανε για ακόμα μια φορά την ανατροπή, βάζοντας τον Shaqiri να παίξει στον άξονα (με την όρεξη που είχε ο Ελβετός, δεν χρειάζονταν οι άλλοι δύο δίπλα του). Ο Xherdan είχε ελεύθερο ρόλο και κατάφερε να διακριθεί στη θέση αυτή ακριβώς επειδή είχε πολύ όρεξη για τρέξιμο και κινήσεις και επειδή η καλή του τεχνική τον βοήθησε και να μη χάνει τη μπάλα αλλά και να τη μοιράζει. Δηλαδή έκανε τα πάντα που θέλεις από ένα 8άρι. Με τον Woodburn να αναλαμβάνει καταρχάς το ρόλο έξω αριστερά αλλά να μπαίνει όποτε θέλει στον άξονα, η Liverpool παρουσίασε ένα σχήμα ασύμμετρο, ακανόνιστο και πολύ αποδοτικό (έτσι έπαιζε και στο ματς με τη City, από το 60 και μετά). 

Στο 65′, αμέσως μετά και τις τελευταίες αλλαγές, ο Daniel Sturridge σκόραρε στην πρώτη του επαφή μετά από assist του Shaqiri (το χαμόγελο του τελευταίου ήταν γεμάτο ευτυχία). 7′ λεπτά μετά, και με τη Liverpool να επιτίθεται κατά ριπάς, ο Robertson κέρδισε penalty από τον Herrera, ο Ojo ανέλαβε και ευστόχησε για το 3-1. Στο 81′, τέλος, ο Xherdan Shaqiri είπε «hello» στο κοινό της Liverpool σκοράροντας για το 4-1 με ένα απίστευτο ψαλιδάκι από assist του Woodburn.

Επί προσωπικού, ο Kelleher δε χρειάστηκε ιδιαίτερα και θα χει να λέει πως όσο έχει παίξει η ομάδα δεν έχει χάσει αγώνα. Μπροστά του, ο Jones ήταν ο «τυχερός» που κλήθηκε να καλύψει το κενό του Clyne (έφυγε Αγγλία για τη γέννηση του γιου του) στα δεξιά της άμυνας, ο Gomez πήρε τα credits από τον Klopp, ο Robertson βοήθησε πολύ επιθετικά, ενώ το νέο μας πουλέν, ο 21 ετών Nathaniel Phillips, έδειξε σε άλλο ένα ματς ότι ο Klopp αξίζει να ασχοληθεί πολύ σοβαρά μαζί του. Ο νεαρός stopper πέρασε πολύ καλά τη μπάλα στον άξονα, έβγαλε την μακρυνή μπαλιά στον Shaqiri πριν ο Ελβετός κάνει την assist στον Sturridge, έδειξε πολλάκις την ψυχραιμία και τη διορατικότητα του, ενώ έκανε μόλις μια λάθος πάσα η οποία έβγαλε τον Sanchez σε αντεπίθεση και ο Χιλιανός τον βρήκε πάλι μπροστά του, βλέποντας το σουτ του να μπλοκάρεται.

Στο κέντρο, όπως είπαμε, Chirivella, Grujic και Shaqiri κινούνταν συνεχώς και παντού, δημιουργώντας χώρους και συνεργαζόμενοι με όλους ουσιαστικά. Στο χώρο τους κινούταν συχνά και ο Woodburn που – επιτέλους Παναγία μου – έκανε πράγματα επιθετικά, και μάλιστα πολλά πράγματα, εκτός από την assist στον Shaqiri. «He’s 100% back», είπε μετά τη λήξη ο Klopp. Ο Ojo ξεχύλιζε και πάλι από ενέργεια και όρεξη, ενώ ο Sturridge παίρνει κάθε φορά και περισσότερο τα πάνω του, παίζοντας αρκετά ουσιαστικά και πετυχαίνοντας γκολ. 

Η επιστροφή στην Αγγλία δεν θα είναι μόνιμη, αφού η Liverpool φεύγει για την Γαλλία τη Δευτέρα, συγκεκριμένα την Evian, όπου θα εκμεταλλευτεί την μία ολόκληρη ελεύθερη εβδομάδα της για προπονήσεις και αναψυχή. Επόμενο φιλικό το Σάββατο, 4 Αυγούστου στις 20:00 (Ελλάδος), στο Δουβλίνο κόντρα στη Napoli.