Τι απέγινε η ομάδα της σεζόν 2011/12;

Σήμερα «ταξιδεύουμε» για λίγο στα «πέτρινα» χρόνια της Liverpool και θυμόμαστε την κατάκτηση του League Cup το 2012. Τι απέγινε, όμως, εκείνο το ρόστερ;

Η ξηρασία καθώς και τα «πέτρινα» χρόνια που περάσαμε είναι φυσικά κάτι παραπάνω από γνωστά σε όλους μας.

Ο ερχομός του Jürgen Klopp το 2015 έφερε τον πρώτο τίτλο (Champions League 2019), μετά από επτά χρόνια και στη συνέχεια ακολούθησε το ευρωπαϊκό Super Cup, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και η πολυπόθητη Premier League! Τα καλύτερα έχουν έρθει και συνεχίζονται.

Ο τελευταίος, όμως, τίτλος των Reds πριν από την κούπα με τα «μεγάλα αυτιά» ήταν όταν με προπονητή τον τεράστιο θρύλο της ομάδας και βασιλιά Kenny Dalglish η ομάδα κατέκτησε το League Cup της περιόδου 2011/12.

Στις 26 Φεβρουαρίου Liverpool και Cardiff City «μονομάχησαν» στο Wembley και μετά από ένα απίστευτο ματς-θρίλερ το οποίο οδηγήθηκε στην διαδικασία των πέναλτι, οι Reds κατέκτησαν το όγδοο League Cup της ιστορίας τους.

Το ερώτημα του άρθρου όμως είναι «που βρίσκονται σήμερα οι παίκτες που κατέκτησαν το τρόπαιο τότε;»

Κάνοντάς σας ένα μικρό… spoil, θα σας πω ότι μόνο ο Jordan Henderson παραμένει μέχρι και σήμερα στο Anfield.

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ:

Pepe Reina: Ο βασικός, για χρόνια, τερματοφύλακας της Liverpool αποχώρησε με δανεισμό το 2013 από το Anfield, ενώ ενα χρόνο αργότερα με μεταγραφή. Ακολούθησαν Napoli (x2), Bayern, Milan, Aston Villa και πριν από μερικές μέρες, στα 38 του χρόνια πλέον, ανακοινώθηκε από την ομάδα της Lazio.

Brad Jones: Στα 38 του επίσης χρόνια σήμερα, ο Brad Jones δε συμπλήρωσε 30 συμμετοχές με τη φανέλα της Liverpool. Έφυγε το 2015 με προορισμό τη Bradford, στη συνέχεια πήγε σε Nijmegen και Feyenoord, ενώ από το 2018 βγάζει το ψωμί του στη Σαουδική Αραβία, υπερασπιζόμενος τα goalpost της Al-Nassr.

Doni: Οι εμφανίσεις του Βραζιλιάνου keeper είναι κυριολεκτικά μετρημένες στα δάχτυλα, αφού στον ενάμιση χρόνο (2011- πρώτο μισό ’13) που ήταν κάτοικος Liverpool, έπαιξε σε μόλις τέσσερα παιχνίδια. Τον Γενάρη του 2013 επέστρεψε στην πρώτη του ομαδα, τη βραζιλιάνικη Botafogo, και μετά από λίγους μήνες «κρέμασε» τα παπούτσια του εξαιτίας καρδιακού προβλήματος. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι ο Doni εκείνη την περίοδο επικοινώνησε με τον John Achterberg (προπονητής τερματοφυλάκων της Liverpool), λέγοντας του να προσέξει έναν 20χρονο τερματοφύλακα που κατά τη γνώμη του το μέλλον προμηνύεται λαμπρό. Ποιο ήταν το όνομα αυτού; Alisson Becker! Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ:

Jamie Carragher: Μια ολόκληρη ζωή στη Liverpool. Το 1988 σε ηλικία 10 ετών εισήλθε στις ακαδημίες της, ενώ το 1996 ανέβηκε στην πρώτη ομάδα. Μέχρι και το 2013 που αποσύρθηκε, ο «work class hero», όπως τον αποκαλούν οι scousers, ήταν πάντα από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας. Το «κοντέρ» με τις συμμετοχές του σταμάτησε στις 737 (!) και βρίσκεται στη δεύτερη θέση με τις περισσότερες συμμετοχές για τη Liverpool, πίσω μόνο από τον Ian Callaghan. Εδώ και χρόνια είναι σχολιαστής σε ποδοσφαιρική εκπομπή του Sky Sports.

Martin Škrtel: Ο πάντα τίμιος και παθιασμένος Σλοβάκος κεντρικός αμυντικός αποκτήθηκε από τη Zenit το 2008. Αποτέλεσε για χρόνια το «έτερον ήμισυ» του Carra στην «κόκκινη» άμυνα και μετά από 320 εμφανίσεις, αποχώρησε το 2016 για λογαριασμό της Fenerbahce. Τώρα αγωνίζεται στην Başakşehir, με την οποία κατέκτησε φέτος το τουρκικό πρωτάθλημα!

Daniel Agger: Αποκτήθηκε το 2006 από τη Bröndby και έμεινε στο Anfield για εννέα χρόνια, όταν και επέστρεψε στο σύλλογο που τον ανέδειξε, μένοντας για δύο χρόνια προτού σταματήσει το ποδόσφαιρο στην ηλικία των 31. Αγάπησε τη Liverpool πάρα πολύ, ενώ αγαπήθηκε εξίσου από τον κόσμο. Ακόμα «κουβαλάει» πάνω του τη Liverpool, έχοντάς τατουάζ «YNWA». 232 συμμετοχές με το Liver bird στο στήθος για τον Δανό.

Sebastián Coates: Ο Ουρουγουανός έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του όταν το 2011 «μεταπήδησε» από τη Nacional στη Liverpool. Δεν κατάφερε ποτέ να εγκλιματιστεί, πραγματοποιώντας μόλις 24 συμμετοχές ενώ στάλθηκε και δύο φορές δανεικός, πριν πει το οριστικό «αντίο» το 2015. Σήμερα, στα 29 του, είναι ο αρχηγός της Sporting Lisbon, αποτελώντας ένα από τα κύρια «γρανάζια» στη «μηχανή» του πορτογαλικού συλλόγου.

Danny Wilson: Επίσης δεν κατάφερε να εγκλιματιστεί ποτέ, μένοντας στις μόλις 9 συμμετοχές με την πρώτη ομάδα και άλλες 15 με την U23. Δόθηκαν περίπου 3 εκατομμύρια για την απόκτησή του το 2010 από την Rangers, ωστόσο δεν καρποφόρησαν ποτέ. Συνεχείς δανεισμοί και ελεύθερη μεταγραφή για τη Heart το 2013. Το 2015 επέστρεψε στη Rangers, ενώ από το 2018 αγωνίζεται στο Colorado της Αμερικής.

Jack Robinson: Ο Άγγλος αριστερός μπακ είναι προϊόν των ακαδημιών της Liverpool, ωστόσο δεν κατάφερε να καθιερωθεί ποτέ. Μετά από πολλούς δανεισμούς, το 2014 έφυγε για την QPR, ενώ ακολούθησαν Huddersfield, Nottingham Forest και Sheffield United, στην οποία ήρθε πριν από λίγους μήνες, επιστρέφοντας, έτσι, στα σαλόνια της Premier League.

Fábio Aurélio: Ήρθε το 2006 από τη Valencia και παρέμεινε στην ομάδα για μια οκταετία, όταν και έφυγε για τη Gremio το 2012, ενώ δύο χρόνια αργότερα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Στα οκτώ χρόνια που έμεινε στη Liverpool σημείωσε 134 συμμετοχές.

José Enrique: Ο έμπειρος Ισπανός αριστερός οπισθοφύλακας αγοράστηκε για 8 εκατομμύρια ευρώ το 2011 μετά τις πολύ καλές χρονιές που πραγματοποίησε στην Premier League με τη φανέλα της Newcastle. Πέντε χρόνια με την «κόκκινη» φανέλα, πραγματοποίησε πάρα μία, 100 συμμετοχές. Έφυγε για τη Zaragoza και μετά από ένα χρόνο έβαλε τέλος στην καριέρα του σε ηλικία 31 ετών. Το 2018 έδωσε μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο, όμως ο Ισπανός τον νίκησε. Μεγάλος μαχητής! Είναι ιδιαίτερα αγαπητός από τους φίλους της Liverpool, ενώ, φυσικά, ο ίδιος δεν έχει ξεχάσει καθόλου τους Reds, αφού δείχνει την υποστήριξή του αρκετά συχνά μέσω των social media.

Martin Kelly: Μεταφερόμαστε στη δεξιά πτέρυγα της άμυνας, ξεκινώντας με τον Martin Kelly. Από επτά χρονών στις ακαδημίες της Liverpool, το 2008 σε ηλικία 18 ετών προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, ενώ δόθηκε για λίγο δανεικός στη Huddersfield. 62 συμμετοχές με τον «Κορμοράνο», έφυγε το 2014 για την Crystal Palace, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα στον λονδρέζικο σύλλογο, αγωνιζόμενος αρκετά.

Jon Flanagan: Ταλαιπωρήθηκε συχνά από σοβαρούς τραυματισμούς και δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει την καριέρα που ονειρευόταν. Επίσης από τις ακαδημίες της Liverpool, έφυγε δανεικός δύο φορές, πρώτου πάει ως ελεύθερος στη Rangers το 2018. Στα 27 του, φέτος έμεινε ελεύθερος από την ομάδα του Steven Gerrard και δεν έχει καταφέρει μέχρι και τώρα να βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

Glen Johnson: Ήρθε το 2009 από την Portsmouth με τη Liverpool να πληρώνει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ για να τον εντάξει στο δυναμικό της. Έμεινε μέχρι το 2015, αποτελώντας για χρόνια βασική επιλογή στη θέση του δεξιού μπακ της ομάδας, αφού κατέγραψε συνολικά 200 συμμετοχές – τις περισσότερες που έχει κάνει ποτέ σε ομάδα που έχει αγωνιστεί. Το 2015 που ήρθε ο Nathaniel Clyne, αποχώρησε ως ελεύθερος με προορισμό την Stoke, μένοντας για τρία χρόνια. Από όταν αποχώρησε από τους «Potters» δε βρήκε νέα ποδοσφαιρική στέγη και έτσι το 2019 έβαλε τέλος σε μία πλούσια καριέρα στα αγγλικά γήπεδα.

ΜΕΣΟΙ:

Lucas Leiva: Στις ακαδημίες της Grêmio, ήρθε το 2007 στη φιναλίστ του Champions League για περίπου 10 εκατομμύρια. Τιμιότατος ποδοσφαιριστής, πάντα έπαιζε με ψυχή για την ομάδα και αποτελούσε βασικό μέλος της. Αυτό άλλωστε, το αποδεικνύουν περίτρανα οι 346 συμμετοχές που έκανε, πριν φύγει το καλοκαίρι του 2017 για τη Lazio. Σήμερα, στα 33 του, έχει αφήσει ήδη το στίγμα του στον σύλλογο της Ρώμης, καθώς στην τριετία που βρίσκεται εκεί, έχει ψηφιστεί δύο φορές ως «παίκτης της χρονιάς».

Jay Spearing: Ακόμη ένα προϊόν των ακαδημιών της ομάδας. Για πολλά χρόνια στα… «τσικό», έγινε μέλος της πρώτης ομάδας το 2007. Δανεισμοί σε Leicester και Bolton, προτού αποχωρήσει οριστικά το 2013. Μόλις 55 συμμετοχές συνολικά με τους Reds, το φετινό καλοκαίρι σε ηλικία 31 χρόνων επέστρεψε στο Merseyside για λογαριασμό της Tranmere Rovers, που αγωνίζεται στην τέταρτη εθνική κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου (League Two).

Steven Gerrard: Captain, Leader, Legend! Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν την προσφορά του μεγάλου αρχηγού της Liverpool στην πρώτη του και παντοτινή αγάπη. Στα 9 του ήρθε στις ακαδημίες της Liverpool, το 1998 σε ηλικία 18 ετών ανέβηκε στην πρώτη ομάδα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Στα 23 του έγινε αρχηγός της πρώτης ομάδας. Κορυφαία στιγμή για τον «Captain Fantastic», ήταν όταν το 2005 σήκωσε ψηλά στον «ουρανό» της Κωνσταντινούπολης το πέμπτο Champions League της ομάδας, μετά από ΕΚΕΙΝΟ τον τελικό κόντρα στη Milan… Μέτρησε 710 συμμετοχές (τρίτος στη λίστα) με το τιμημένο Liver bird στο στήθος, πριν αποχωρήσει το 2015 μέσα σε ένα πολύ φορτισμένο κλίμα. Βλέπετε, ήταν ο αγαπημένος όλων. Το σήμα κατατεθέν της ομάδας. Η «σημαία» της. Έπαιξε για δύο χρόνια στην Αμερική για λογαριασμό των Los Angeles, πριν «κρεμάσει» τα παπούτσια της τεράστιας καριέρας του το 2017. Αμέσως μετά την απόσυρση του ανέλαβε χρέη προπονητή στη Liverpool U18, ενώ από το 2018 είναι προπονητής στη Rangers.

Jordan Henderson: Ο διάδοχος του «Stevie G». Ο Gerrard έχει πει πως ο Jordan Henderson ήταν ο ιδανικός διάδοχος γι’αυτόν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι εμφανίσεις και το ταλέντο του μικρού -τότε- Henderson δεν πέρασαν απαρατήρητες και τον Ιούλιο του 2011 «πιάνει Λιμάνι», έναντι του ποσού των 18 εκατομμυρίων από τη Sunderland. Ένα χρόνο αργότερα και λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του League Cup, το 2012, ο «Hendo» ήταν κοντά στο να αποχωρήσει άδοξα από τη Liverpool και να πάει στη Fulham. Όμως δεν το έβαλε κάτω ούτε μια στιγμή. Δούλεψε πάρα πολύ σκληρά, «ίδρωσε» για να αποδείξει ότι αξίζει. Το 2015 μετά την αποχώρηση του Stevie, έγινε πρώτος αρχηγός. Τα τελευταία χρόνια αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες στο «κόκκινο» roster, το Α και το Ω της ομάδας στον άξονα. Τους τελευταίους 14 μήνες έχει σηκώσει ως αρχηγός ένα Champions League, UEFA Super Cup, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και το σημαντικότερο, την Premier League. Τριάντα χρόνια ήταν αρκετά, και ο Jordan Henderson τη σήκωσε πριν από περίπου ένα μήνα, πολύ ψηλά στον «ουρανό» του Anfield. Ευχή όλων να συνεχίσει να σηκώνει κούπες και να συνεχίσει να φέρνει εις πέρας την αποστολή που του «έδωσε» ο αγαπημένος μας Stevie. Εξάλλου, δεν είναι και μικρό πράγμα να είσαι αρχηγός της Liverpool.

Charlie Adam: Το ίδιο καλοκαίρι μαζί με τον Henderson, ένας ακόμη μεσος φτάνει στο Anfield. Ο Charlie Adam έμεινε όμως μόλις μία σεζόν, αφού το επόμενο καλοκαίρι πουλήθηκε στη Stoke City. Τη σεζόν που μας πέρασε αγωνίστηκε στη Championship με τη φανέλα της Reading, έχοντας συμπαίκτη τον Ovie Ejaria.

Jonjo Shelvey: Κατέφτασε το 2010 από την Charlton, αγωνιζόμενος σε αρκετά ματς την πρώτη του χρονιά. Το καλοκαίρι πήγε στη Blackpool με τη μορφή δανεισμού και τον χειμώνα επέστρεψε. Πανηγύρισε το League Cup της σεζόν 2011/12, έμεινε για ακόμη μια χρονιά μετά και το 2013 αποχώρησε με προορισμό τη Swansea. Εκεί έδειξε πλούσια στοιχεία του ταλέντου του και «ανάγκασε» τη Newcastle να δώσει 16 εκατομμύρια ευρώ το 2016 για να τον κάνει δικό της. Στις «καρακάξες» αγωνίζεται μέχρι και σήμερα ως βασικός.

Stewart Downing: Οι εξαιρετικές εμφανίσεις που πραγματοποίησε με τη φανέλα της Aston Villa, έκαναν τη Liverpool να βγάλει 22 εκατομμύρια από τα ταμεία της για να τον αποκτήσει. Μετά από δύο μέτριες χρονιές και 91 εμφανίσεις πουλήθηκε με πολύ λιγότερα χρήματα (6 εκατομμύρια) στη West Ham. Στα σφυριά παρουσιάστηκε σαφώς βελτιωμένος και το 2015 πήγε στη Middlesbrough, όπου έμεινε για τέσσερα χρόνια. Πλέον στα 36 του χρόνια, συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο, φορώντας από πέρσι τη φανέλα της Blackburn.

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ:

Maxi Rodríguez: Ήρθε το 2010 ως ελεύθερος μετά από πέντε χρόνια στην Atlético Madrid και έκατσε μέχρι το 2012. Ο διεθνής Αργεντινός δεξιός εξτρέμ έφυγε με απολογισμό 73 εμφανίσεις, 18 γκολ και 7 ασίστ. Όταν αποχώρησε από το Anfield, επέστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε, τη Newell’s Old Boys, μένοντας μέχρι το 2017, όταν και πήγε στην Ουρουγουάη για να αγωνιστεί με τα χρώματα της Peñarol. Πέρσι, επέστρεψε για ακόμη μια φορά στη Newell’s και στα 39 συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα της καρδιάς του.

Craig Bellamy: Αγωνίστηκε την περίοδο 2006/07 στη Liverpool και αφού αποχώρησε, η επιστροφή του στο Anfield πήρε «σάρκα και οστά» τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν το 2011 ήρθε με ελεύθερη μεταγραφή από τη Manchester City. Στην επιστροφή του, κατέκτησε το League Cup και το καλοκαίρι επέστρεψε στην Cardiff (είχε παίξει παίξει τη σεζόν 2010/111 ως δανεικός), όπου εκεί έκλεισε και την καριέρα του το 2014. Έπειτα, ασχολήθηκε με την προπονητική και τη σεζόν 2016/17 προπόνησε τους μικρούς της Cardiff. Από το 2019 βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία της δεύτερης ομάδας της Anderlecht.

Dirk Kuyt: Ο άνθρωπος που κανείς δε ξέρει πως προφέρεται το όνομά του, αλλά όλοι τον αγαπάμε, γιατί τίμησε και με το παραπάνω το σήμα που φορούσε στη φανέλα. Ερχόμενος το 2006 από την Feyenoord, έμεινε για μια εξαετία στη Liverpool, πραγματοποιώντας 285 συμμετοχές, συνδυασμένες με 71 τέρματα και 40 ασίστ. Ένα πραγματικό πολυεργαλείο που έπαιζε από δεκάρι μέχρι και σε όλες τις θέσεις τις επίθεσης. Το 2012 πήγε στη Fener και πέντε χρόνια αργότερα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Τον Απρίλιο του 2018 επέστρεψε στα γήπεδα αγωνιζόμενος για λίγο στην ολλανδική Quick Boys, ενώ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς «κρέμασε» οριστικά τα παπούτσια του.

Luis Suárez: Από τις ακαδημίες της Nacional στην Ουρουγουάη, το 2006 στην Ολλανδία για λογαριασμό της Groningen και έναν χρόνο αργότερα στον Ajax. Οι καταπληκτικές του εμφανίσεις με τη φανέλα του Αίαντα, «ανάγκασαν» τη Liverpool να τον φέρει στο Anfield τον Ιανουάριο του 2011. Ο Ουρουγουανός φορ θα προορίζονταν μαζί με τον Andy Carroll ως οι αντί-Torres. Ο Suárez τα κατάφερε έξοχα, αφού στα δυόμιση χρόνια που έμεινε στη Liverpool σκόραρε 82 γκολ και «σέρβιρε» άλλα 47 σε 159 αγώνες. Το 2014 ήθελε να φύγει για τη Barcelona, κάτι το οποίο έγινε, με τους Reds να τον αφήνουν να φύγει έναντι του ποσού των 82 εκατομμυρίων.

Andy Carroll: Ο έτερος επιθετικός που αποκτήθηκε μαζί με τον Suárez για να αναπληρώσει το κενό του Fernando Torres. Μάλλον… δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, αφού σε 58 συμμετοχές σκόραρε 11 γκολ. Το 2013 πουλήθηκε έναντι 19 εκατομμυρίων (17,5 + 1,5 ο δανεισμός) στη West Ham με τη χασούρα όμως να είναι μεγάλη, αφού οι Reds έδωσαν 41 για να τον αγοράσουν. Το 2019 επέστρεψε στη Newcastle ως ελεύθερος από τα «σφυριά». Έχει προχωρήσει στην αποκάλυψη ότι η μεταγραφή του στη Liverpool ήταν ένα λάθος, καθώς δεν ήταν έτοιμος να φύγει από τη Newcastle.