Την (και μας) κέρδισε ένας Hazard… Εις το επανιδείν! (Liverpool – Chelsea 1-2)

Η ανώτερη ποιότητα του Eden Hazard ήταν η μοναδική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων.

Ήταν γραφτό, δεν πειράζει. Μας αρέσει το ποδόσφαιρο, ακόμα κι όταν πληγώνει την ψυχαναγκαστική μας ανάγκη να κερδίζει συνεχώς η αγαπημένη μας ομάδα. Αν είναι να χάσει και τελικά να βγει κερδισμένο το ποδόσφαιρο, τότε η ήττα αξίζει (αρκεί να μη χάσουμε κανά πρωτάθλημα έτσι, το νου σας). Και σήμερα, λοιπόν, ήταν μια τέτοια μέρα, μια τέτοια ήττα. Παίκτες σαν τον Eden Hazard έχουν δουλέψει τόσο πολύ ώστε να καταφέρουν να βάλουν ένα τέτοιο γκολ σε ένα τέτοιο γήπεδο απέναντι σε μια τόσο καλά οργανωμένη άμυνα και να προκριθούν. Τέλος.

Επι του πρακτέου, τώρα, αφήνοντας τις φιλοσοφίες, το αποψινό ήταν ένα ματς που κανείς δεν περίμενε να καταλήξει έτσι, από τη στιγμή που η Liverpool προηγήθηκε. Το πρώτο ημίχρονο ήταν ιδιαίτερα αμφίρροπο, με καλό ρυθμό και τις δύο ομάδες να φτάνουν εύκολα στις εκατέρωθεν εστίες. Συναντούσαν, όμως δύο τερματοφύλακες που βρίσκονταν σε εξαιρετική βραδία: Simon Mignolet και Willy Caballero κατέβασαν ρολά στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, με τους Keita, Mane και Morata να χάνουν τα περισσότερα. Αξιοσημείωτη φάση στο πρώτο ημίχρονο εκείνη του 35ου λεπτού, όταν ο διαιτητής Friend δεν είδε (καθότι έβλεπε την πλάτη του Fabregas) το καπάκωμα της μπάλας από τον Fabregas εντός περιοχής, μια πράξη καθόλα αντανακλαστική μεν, αχρείαστη – κατά τους ποδοσφαιρικούς νόμους – δε. 

Στο δεύτερο μέρος, η Liverpool συνέχισε να αφήνει την κατοχή στην Chelsea, πραγματοποιώντας μια υποδειγματική εμφάνιση, που συνδύαζε πολύ καλές αμυντικές τοποθετήσεις, τρίγωνα, καλύψεις και βοήθειες προς τους πλάγιους μπακ που ξεκινούσαν για πρώτη φορά φέτος βασικοί, παράλληλα με γρήγορο transition για αντεπιθέσεις. 

Παρά το γεγονός πως η Liverpool, πάντως, ήταν φλύαρη όταν έβγαινε μπροστά, η Chelsea κόντεψε να βγάλει η ίδια τα ματάκια της, όταν ο Christensen πάσαρε τυφλά προς τον Caballero, χωρίς να έχει αντιληφθεί την κρυφή παρουσία του Sturridge στο χώρο. Ο Άγγλος striker ντρίμπλαρε με επιτυχία τον τερματοφύλακα της Chelsea, φέρνοντας την μπάλα στο δεξί, όμως αστόχησε προ κενής εστίας! Στιγμές μετά, η λάθος πίσω κεφαλιά του Barkley έβγαλε ολομόναχο τον Mane, που με προβολή εκτός ισορροπίας έστειλε την μπάλα στο πόδι του Caballero και κόρνερ.

Στο 59ο λεπτό ήρθε επιτέλους το γκολ για τους γηπεδούχους: Milner και Mane ανέκτησαν κατοχή μετά από μια χαμένη φάση, ο τελευταίος πέρασε ωραία τη μπάλα στον Keita που σούταρε με δύναμη για να νικηθεί από τον Caballero. Στην επαναφορά, όμως, και πριν η μπάλα πέσει στο έδαφος, ο Sturridge οριζοντιώθηκε και με εκπληκτικό εναέριο γυριστό σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα! 1-0! 


Η εικόνα του παιχνιδιού δεν άλλαξε καθόλου μετά το τέρμα αυτό, με τη Liverpool να κλείνει τους χώρους και να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη διάθεση του Shaqiri στην κόντρα. Απρόσμενα, όμως, στο 79′, μετά από πλαϊνή εκτέλεση φάουλ, ο Barkley έπιασε την κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι, ο Mignolet απέκρουσε εντυπωσιακά, όμως η μπάλα κατέληξε στον Emerson που ακολούθησε τη φάση και την έστειλε στην κενή εστία της Liverpool για την ισοφάριση. Ο διαιτητής συμβουλεύτηκε δι’ ακουστικού τα κεντρικά του VAR, για το λόγο πως στο replay ο Barkley φαινόταν οριακά πιο μπροστά από την αμυντική γραμμή της Liverpool. Ωστόσο, χωρίς να χρειαστεί να το τσεκάρει αυτοπροσώπως, ο Friend γνωμοδοτήθηκε να μετρήσει κανονικά το γκολ και να δείξε οριστικά σέντρα.

Η Liverpool είχε άμεση απάντηση, στο 81′, με μαεστρικό σουτ του Sturridge να χτυπά στο οριζόντιο δοκάρι, όμως την καλύτερη απάντηση την είχε ο Eden Hazard. Ο Βέλγος άσος έκανε μια τρομερή προσωπική ενέργεια, αδειάζοντας όποιον βρήκε μπροστά του και, κυρίως, τον Moreno, που είχε εντελώς λανθασμένες τοποθετήσεις καθόλη τη διάρκεια της κούρσας του αντιπάλου του. Πατώντας περιοχή, ο Hazard εκτέλεσε με δύναμη και ακρίβεια τον Mignolet στην απέναντι γωνία, σημειώνοντας ένα καταπληκτικό εν συνόλω γκολ. Το 1-2 έμεινε ως το τέλος και ο Βέλγος πήρε δικαιωματικά τον τίτλο του MVP. 


Στα θετικά για τη Liverpool, η αμυντική πειθαρχία και αποτελεσματικότητα του Keita, καθώς και ο πολυμορφικός τρόπος με τον οποίο συμμετέχει στις επιθέσεις, το «μήνυμα» παρουσίας – για άλλη μια φορά – από τον Xherdan Shaqiri, τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του Fabinho και η επιστροφή του Dejan Lovren. Θετική ήταν, επιπλέον, και η εμφάνιση του Simon Mignolet κάτω από τα δοκάρια.

Ήταν ένας παράξενος αποκλεισμός, που θέτει τη Liverpool εκτός από τη διεκδίκηση ενός τίτλου, επισημαίνει βασικές αδυναμίες ορισμένων παικτών και δίνει ηθικό boost στην ομάδα του Sarri ενόψει της σαββατιάτικης αναμέτρησης για το πρωτάθλημα (η τελευταία, βέβαια, από άποψη προσώπων και ποιότητας θα είναι εντελώς διαφορετική). Αυτός ο αποκλεισμός ήταν παράξενος γιατί η Liverpool έφυγε από το Carabao Cup πολύ νωρίς, πάλεψε «τζάμπα» μόνο για 90 λεπτά, δεν θυσίασε τίποτε άλλο και, κατ’ ακριβολογία, ήταν τα δεύτερα της Liverpool που τελικά δεν άξιζαν την πρόκριση – γιατί όντως δεν την άξιζαν, τουλάχιστον καθαρά. Τα πρώτα θα μιλήσουν το Σάββατο. Εις το επανιδείν και… κάποιος να πιάσει τον Hazard, παιδιά!

Liverpool: Mignolet – Clyne, Matip, Lovren, Moreno, Fabinho (87′ Salah), Milner (60′ Henderson), Keita, Mane (71′ Firmino), Shaqiri, Sturridge.

Chelsea: Caballero, Azpilicueta, Cahill, Christensen (73′ David Luiz), Emerson, Fabregas, Kovacic (64′ Kante), Barkley, Willian (56′ Hazard), Moses, Morata.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *