Πιστέυω εις ένα Λαό, των αξιών μου παντοκράτορα

Κόντρα σε όλους τους ολιγόπιστους, ο Λαός της Liverpool επιβεβαίωσε τον δικό του παλαιομοδίτικο κανόνα: ο ρομαντισμός και ο βασικός πυρήνας αξιών δεν είναι λόγια, είναι προϋπόθεση ύπαρξης. Το ποδόσφαιρο δεν είναι «μια μπίζνα», αλλά αυτό που το κάνεις εσύ να είναι. Γράφει ο Νίκος Γιαμπολδάκης.

Για να το ξεκαθαρίσω από την αρχή: βγάζω το καπέλο στη διοίκηση. Δεν την εχθρεύομαι, τη θέλω σύμμαχο μου, θέλω αυτός που αποφασίζει να είναι εκεί για να με ακούει. Και όταν με ακούει, θα σηκωθώ να τον χειροκροτήσω.

Η – πολύ συγκεκριμένη – διοίκηση της Liverpool μάς έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε πολλά περισσότερα από οικονομική ευρωστία. Κοινωνική ευθύνη, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για αρρώστους, απόρους, παιδιά, άτομα με αυτισμό, υπέρ της προστασίας της σεξουαλικής προτίμησης, κατά των κάθε μορφής διακρίσεων, μέχρι και πρωτοβουλία για εκπαίδευση και ενίσχυση της τοπικής κοινότητας πάνω σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Σε κάθε στροφή της διοικητικής πορείας στεκόμασταν στην πραγμάτωση του «You ‘ll Never Walk Alone» και των αρχών του μορφώματος Liverpool. Αλλά το ίδιο σθεναρά θα σταθούμε, απέναντι αυτήν τη φορά, και όταν το «τρένο» εκτροχιαστεί από την πορεία, όπως το Σάββατο (06/04).

Αν, όμως, η – πολύ συγκεκριμένη – διοίκηση της Liverpool έχει ένα στοιχείο που τη διαφοροποιεί από οποιαδήποτε άλλη, είναι ότι μας έχει συνηθίσει στο να ακούει… Από την απάντηση σε απλά γράμματα φιλάθλων, την εκτενή επικοινωνία με τους ντόπιους για τον προσεκτικό σχεδιασμό της ανάπλασης μια κερκίδας, ώστε να μην επηρεαστούν τοπικές επιχειρήσεις από τα έργα, μέχρι την ανατροπή της απόφασης για αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων, η Liverpool αποδείκνυε πάντοτε ότι είναι καλός ακροατής. Ότι συναποφασίζουμε

Και πράγματι, όσο κι αν ήταν το μέγεθος της αντίδρασης του κόσμου τώρα, οφείλουμε να μην παραγνωρίζουμε ότι λίγες (αν όχι καμία) διοικήσεις θα ανακαλούσαν την απόφαση τους ζητώντας δημόσια «συγγνώμη». Μοναδικό… Αλλά επιπλέον, και αυτή είναι η ουσία του πράγματος, καμία διοίκηση δε θα ανακαλούσε μια τέτοια απόφαση αν δεν είχε τέτοιον Λαό να της ζητήσει να το κάνει.

VIDEO: Liverpool fans sing 'You'll Never Walk Alone' after CL ...

Πιστεύω εις ένα Λαό, λοιπόν, παντοκράτορα και φύλακα των αξιών μου, ένα Λαό που δεσμεύεται να μην επιτρέψει τη διάβρωση των ιδανικών του, τη διάβρωση των δικών μου ιδανικών, αφού κι εγώ, κι εσύ, αποτελούμε μέλη του. Έναν Λαό που διεκδικεί την αξιοπρέπεια.

Από την πρώτη στιγμή που η Liverpool ανακοίνωσε την εισαγωγή ορισμένων εργαζομένων της (πόσο καταλληλότερη λέξη από το «υπαλλήλοι») στο Πρόγραμμα Προστασίας Θέσεων Εργασίας του κράτους, δεν διανοήθηκα ότι θα διατηρούσε αυτήν την απόφαση. Περίμενα την ανατροπή της το ίδιο κι όλας βράδυ. Δεν την ήθελα. Το ίδιο ένιωσαν και εκατομμύρια σαν κι εμένα. Αυτή η απόφαση δεν είναι Εμείς, είναι κάτι ξένο.

Αποδέχομαι εύκολα ότι το ποδόσφαιρο είναι «μπίζνες», εκατομμυριούχες εταιρίες που θέλουν κέρδος και όχι να «χαϊδεύουν» τους κακομοίρηδες. Από τον κανόνα εξαιρώ, όμως, μία και μόνο ομάδα, ακριβώς για τον λόγο που μπορώ να την υποστηρίζω: «This Means More». Δεν είναι διαφημιστικό μότο, είναι αλήθεια. Και αν οι Αμερικανοί της FSG δεν το υπέθεταν όταν προσγειώθηκαν στο John Lennon, ο Λαός φρόντισε να τους το κάνει κατανοητό με τα χρόνια, με αποτέλεσμα να το πιστέψουν πράγματι, να το εφαρμόζουν πράγματι.

Σε έναν σύλλογο, λοιπόν, που ήδη «σημαίνει περισσότερα», η απαίτηση του Λαού (μερίδας αυτού, για να είμαστε ακριβείς) να μην αλλάξει αυτή η συνθήκη ήταν εντελώς πραγματική και σοβαρή. Και παρότι πολλοί φάνηκαν ολιγόπιστοι για διαφόρους ο καθένας λόγους, αποδεχόμενοι την απόφαση, τον επιχειρησιακό χαρακτήρα του αθλήματος, το ούτως ή άλλως νόμιμο της πράξης και τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, ήταν απίστευτα πολλοί αυτοί που αρνήθηκαν τον συμβιβασμό και που όχι απλώς εξέφρασαν την αντίθεση, αλλά αιτήθηκαν την ανατροπή. Ένας Λαός παντοκράτορας των αξιών του, και των δικών μου.

Είμαστε Liverpool γιατί είτε μέσα στο Anfield, είτε στο πιο σκοτεινό υπόγειο δωμάτιο και γραφείο, νιώθεις το ίδιο αίσθημα του «ανήκειν». Είναι τόσο σπουδαίο αυτό, που αν έστω και λίγο διαβρωθεί, ξεριζώνεται η σχέση με το σύλλογο. Και μέχρις ότου μάς επιτρέπεται να διεκδικούμε την ακεραιτότητα αυτού του «ανήκειν», την διατήρηση του πυρήνα των αξιών που διακρίνουν το μόρφωμα Liverpool, δε θα πιστέψουμε ποτέ ότι αυτή η Ιδέα κατάντησε…. μπίζνα.

Ένας Λαός παντοκράτορας των αξιών μου. Τις «κρατά» όλες, και τις κρατά «πάντα»….

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *