Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε!

Το LiverpoolFans.gr σας δίνει στο… πιάτο το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, στο οποίο θα συμμετάσχει η ομάδα μας!

Ήταν 1η Ιουνίου του 2019. Η ομάδα μας μετά την αποτυχία του 2018, πλέον σαφώς πιο ώριμη, πιο έμπειρη και πιο ποιοτική, θα διασταύρωνε τα «ξίφη» της με την Tottenham στον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης, του UEFA Champions League.

Αποτελέσμα; Η ομάδα μας θα νικήσει με 2-0, θα στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης, θα γεμίσει με χαρά τον κόσμο της, αλλά και θα πάρει το εισητήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

Τι είναι, όμως, το Mundial Συλλόγων;

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων είναι μια διοργάνωση που διεξάγεται κάθε χρόνο, υπό την αιγίδα της FIFA και περιέχει τη διοργανώτρια ομάδα, καθώς, φυσικά, και τους νικητές των μεγάλων διοργανώσεων των έξι Ηπείρων.

Οι διοργανώσεις από τις οποίες προέκυψαν οι ομάδες είναι οι εξής: AFC Champions League (Ασία), CAF Champions League (Αφρική), CONCACAF Champions League (Βόρεια Αμερική), Copa Libertadores (Νότια Αμερική), OFC Champions League (Ωκεανία) και UEFA Champions League (Ευρώπη).

Αρχικά, από το 1960 έως το 2004, η UEFA και η CONMEBOL είχαν καθιερώσει το Διηπειρωτικό Κύπελλο, στο οποίο οι νικητές του Champions League και του Copa Libertadores «κοντράρονταν» σε ένα και μοναδικό ματς.

Η FIFA σύστησε στον κόσμο το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων για πρώτη φορά το 2000 και διεξήχθη στα γήπεδα της Βραζιλίας.

Κάποια τεχνικά προβλήματα, όμως, δεν επέτρεψαν να συνεχιστεί η διοργάνωση και έτσι ξαναεμφανίστηκε το 2005, όταν και συμμετείχε η ομάδα μας ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ηττήθηκε στον τελικό, παρ’ολα αυτά, με 2-0 από τη Sao Paolo, η οποία ήταν τότε κάτοχος του Libertadores.

Αυτή τη χρονιά, αντί για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η διοργάνωση θα λάβει χώρα στο Κατάρ. Ο λόγος;

Όπως ξέρουμε, το Μουντιάλ του 2022 θα διεξαχθεί στο Κατάρ και έτσι θα διοργανώσουν το Μουντιάλ Συλλόγων τα έτη 2019 και 2020 προκειμένου να «τεστάρουν» τις δυνάμεις τους για την επερχόμενη τεράστια διοργάνωση που πρόσκειται να φιλοξενήσουν σε λίγα χρόνια.

Ποιες ομάδες θα συμμετάσχουν στο τουρνουά;
Ακολουθεί ανάλυση των ομάδων.

– Al-Sadd (διοαργνώτρια)

Η Al-Sadd από το Κατάρ, κατέκτησε το πρωτάθλημα του Κατάρ την περασμένη σεζόν, και έτσι θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ως διοργανώτρια.

Ο σύλλογος έχει προπονητή τον τεράστιο πρώην άσο και θρύλο της Barcelona, Xavi Hernandez, ο οποίος ήρθε μόλις τον περασμένο Ιούλιο με στόχο να φτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο, περνώντας τη δική του, ιδιαίτερη φιλοσοφία, όπως μόνο αυτός ξέρει.

Από άποψη ρόστερ, τώρα, αναμφίβολα ο καλύτερος παίκτης τους είναι ο Αλγερινός επιθετικός, Baghdad Bounedjah. Ένας χαρισματικός φορ που ξέρει πολύ καλά πως να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα των αντιπάλων.

«Μετράει» 13 εγχώρια πρωταθλήματα, 16 κύπελλα, 6 κύπελλα πρίγκιπα διαδόχου Κατάρ, καθώς και 14 κύπελλα Sheikh Jassim.

– Al-Hilal (AFC Champions League)

Νικήτρια του Champions League Ασίας η ομάδα της Al-Hilal.
Η Al-Hilal είναι -βάση τίτλων- η πιο πετυχημένη ομάδα στη Σαουδική Αραβία, καθώς μετράει 15 κατακτήσεις πρωταθλήματος.

Πήρε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο, νικώντας με συνολικό σκορ 3-0 (1-0 εντός, 2-0 εκτός) την ιαπωνική Urawa Reds στον διπλό τελικό του Champions League Ασίας.

Προπονητής του συλλόγου είναι ο Ρουμάνος τεχνικός, Razvan Lucescu, γνωστός μας, φυσικά, από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ.

Στην ελληνική ομάδα έμεινε δύο χρόνια κατακτώντας ισάριθμα κύπελλα και ένα πρωτάθλημα.

Μετά από αυτή την εκπληκτική διετία στο τιμόνι του Δικεφάλου του Βορρά, αποχώρησε το περασμένο καλοκαίρι, αποδεχόμενος την πρόταση των Σαουδαράβων.

Φέτος, η Al-Hilal, μετά το πέρας των πρώτων 10 αγωνιστικών είναι πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα της Saudi Professional League, όπως είναι, δηλαδή, το επίσημο όνομα του πρωταθλήματος της Σαουδικής Αραβίας.

Ακριβότερό της περιουσιακό της στοιχείο είναι ο Περουβιανός επιθετικός, André Carrillo, ο οποίος μονιμοποιήθηκε στην ομάδα αυτό το καλοκαίρι, αφού, αρχικά, είχε έρθει ως δανεικός από τη Benfica το προηγούμενο καλοκαίρι (2018).

Βέβαια, στο ρόστερ της Al-Ahli υπάρχουν και πολλοί άλλοι αξιόλογοι ποδοσφαιριστές όπως οι Gustavo Cuellar, Sebastian Giovinco, Carlos Eduardo και Bafetemi Gomis.

Πρώτος σκόρερ μέχρι στιγμής τη φετινή σεζόν είναι ο Βραζιλιάνος επιτελικός μέσος, Carlos Eduardo, ο οποίος έχει βρει δίχτυα 8 φορές.

Αρχηγός είναι ο θρύλος της ομάδας, ο «πιστός στρατιώτης», Mohammad Al-Shalhoub, ο οποίος είναι πραγματικά μια εμβληματική μορφή του συλλόγου, καθώς δεν άφησε την Al-Ahli ποτέ.

Αγωνίστηκε σε όλα τα κλιμάκια των ακαδημιών της, όταν το 1998 και σε ηλικία 18 ετών, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Διανύει το 21ο έτος του ως επαγγελματίας, έχοντας, πλέον, φτάσει στα 38 έτη.

Στην τροπαιοθήκη του συλλόγου βρίσκονται 15 πρωταθλήματα, 8 κύπελλα, 2 super cup, 13 κύπελλα πρίγκιπα διαδόχου Σαουδικής Αραβίας, 3 AFC Champions League και 2 AFC Cup.

– Esperance de Tunis (CAF Champions League)

Περίπλοκη υπόθεση για τους Τυνήσιους, οι οποίοι τελικά τα κατάφεραν.
Οι Τυνήσιοι προκρίθηκαν στο Μουντιάλ Συλλόγων, με έναν, αν μη τι άλλο, περιπετειώδη τρόπο!

Στον τελικό του Champions League  Αφρικής αντιμετώπισαν την Wydad Casablanca από το Μαρόκο.

Πρώτο ματς στην έδρα των Μαροκινών, με ισόπαλο τελικό αποτελέσμα, 1-1.

Δεύτερο ματς μια εβδομάδα αργότερα, στις 1 Ιουνίου του 2019, με την Esperance να υποδέχεται την Wydad στην Τυνησία.

Με το σκορ 1-0 υπέρ των γηπεδούχων Τυνήσιων, η Wydad σκοράρει στο 59′ το γκολ της ισοφάρισης, το οποίο, όμως, ακυρώνεται ως offside. Με το VAR όμως να έχει πάθει… βλάβη, δεν μπορούσε να δοθεί replay στους διαιτητές και ως αποτέλεσμα αυτού, οι Μαροκινοί, υποστηρίζοντας ότι το γκολ είναι 100% έγκυρο, έφυγαν από το γήπεδο, σε μια ένδειξη διαμαρτυρίας.

Με το ματς να έχει φτάσει στο 80ο λεπτό, ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, δίνοντας τη νίκη και συνάμα το τρόπαιο στην Esperance, με τον λόγο φυσικά, ότι οι φιλοξενούμενοι έφυγαν από τον αγώνα.

Παρ’όλα αυτά, λίγες μέρες αργότερα, στις 5 Ιουνίου, αποφασίστηκε από την CAF να γίνει το ματς ξανά σε μια ουδέτερη έδρα και έτσι υποχρέωσε την Esperance να… επιστρέψει τα μετάλλια και το τρόπαιο.

Στις 31 Ιουλίου, το ανώτατο αθλητικό δικαστήριο, το CAS, απέρριψε αυτή την απόφαση και λίγες μέρες αργότερα, στις 7 Αυγούστου, η Esperance de Tunis κατέκτησε επιτέλους με κάθε επισημότητα το τέταρτο Champions League Αφρικής στην ιστορία της.

Η ES Tunis, όπως είναι η σύντομη ονομασία της, αποτελεί την αφρόκρεμα του τυνησιακού ποδοσφαίρου, αφού έχοντας κατακτήσει 29 φορές το πρωτάθλημα, είναι με διαφορά η πολυνίκης του θεσμού.

Φέτος, βρίσκεται στην 3η θέση και στο -5 από την κορυφή, έχοντας, όμως, παίξει 3 αγωνιστικές λιγότερες από τους πρωτοπόρους του βαθμολογικού πίνακα.

Προπονητής του συλλόγου είναι ο Moin Chaabani, ο οποίος ήρθε στην ομάδα πριν από έναν χρόνο και τα πηγαίνει περίφημα, οδηγώντας, πέρσι, την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και στην απόλυτη δόξα του Champions League. Ενώ, φέτος κατέκτησαν και το super cup Τυνησίας.

Ακριβότερο περιουσιακό στοιχείο και συνάμα αστέρι της ομάδας, είναι ο 29χρονος Τυνήσιος εξτρέμ, Anice Badri, ο οποίος φέτος αποτελεί και τον πρώτο σκόρερ της Esperance σε όλες τις διοργανώσεις.

Όσον αφορά τον αριθμό τροπαίων που έχει κατακτήσει, είναι μεγάλος.

29 φορές πρωταθλήτρια Τυνησίας,16 φορές κυπελλούχος, 4 φορές υπερκυπελλούχος, 4 φορές νικήτρια του αφρικανικού Champions League και μία φορά νικήτρια του super cup της CAF (το αντίστοιχο UEFA Super Cup που έχουμε εμείς στην Ευρώπη).

– Monterrey (CONCACAF Champions League)

Πρώτη στη Βόρεια Αμερική η Monterrey.
Στο Champions League Βορείου Αμερικής ο τελικός είναι διπλός και η ομάδα που θα παίξει τη ρεβάνς στην έδρα της, είναι αυτή που έχει φέρει τα καλύτερα αποτελέσματα σε όλα τα προηγούμενα ματς της διοργάνωσης.

Monterrey και Tigres λοιπόν.

Μεξικάνικος «εμφύλιος» στον τελικό με την Monterrey να έχει καλύτερα αποτελέσματα.

23 Απριλίου και η Tigres υποδέχεται στο Estadio Universitario την Monterrey, με τους φιλοξενούμενους να παίρνουν ένα τεράστιο «διπλό» με 0-1.

 Μια εβδομάδα αργότερα ήταν η σειρά της Monterrey να φιλοξενήσει την Tigres στο Estadio BBVA Bancomer. Ο «ήρωας» του πρώτου ματς, Sanchez, «ξαναχτυπά» και βάζει σε θέση οδηγού τους γηπεδούχους, οι οποίοι πλέον είχαν υπέρ τους 2-0 συνολικό σκορ. Το μόνο πογ κατάφερε η Tigres ήταν απλά να ισοφαρίσει με τον Gignac.

Πρωταθλήτρια Βορείου Αμερικής για το 2019 η Monterrey λοιπόν, για τέταρτη φορά στην ιστορία της!

Ο Antonio Mohamed, ο οποίος βρίσκονταν στον πάγκο της ομάδας από το 2015 έως και το 2018, αποχώρησε το ’18, με τον Diego Alonso να αναλαμβάνει και να οδηγεί τον μεξικάνικο σύλλογο στην κατάκτηση του Champions League.

Ωστόσο, πριν από έναν μήνα περίπου, ο Mohamed επέστρεψε στο τιμόνι, με τον Αργεντινομεξικάνο coach, να έχει αναπτύξει μια σχέση αγάπης με την ομάδα και τον κόσμο.

Φέτος, μέχρι στιγμής, η Monterrey είναι στην 8η θέση του πρωταθλήματος και στο -10 από την πρώτη Santos Laguna.

Στο ρόστερ της υπάρχουν αρκετοί ποιοτικοί και γνωστοί ποδοσφαιριστές, ωστόσο αυτός που θα χαρακτηρίσουμε ως το «αστέρι» της ομάδας, είναι ο Αργεντινός επιτελικός μέσος, Maximiliano Meza, ο οποίος αγοράστηκε έναντι 14.000.000€ από την Independiente, πριν από λίγους μήνες.

«Αιχμή του δόρατος» στην επίθεση της ομάδας είναι ο 28χρονος Αργεντινός, Rogelio Funes Mori, που έχει ήδη «σημειώσει» 10 γκολ.

Στα εγχώρια τρόπαια, έχει κατακτήσει ένα Mexico 86, δύο Apertura, μία Clausura, δύο κύπελλα.

Όσον αφορά, τα της Βόρειας Αμερικής, όπως είπαμε και νωρίτερα, έχει κερδίσει τέσσερα Champions League, αλλά και δύο Κύπελλα Κυπελλούχων.

– Flamengo (Copa Libertadores)

Έναν πολύ τρελό τελικό παρακολουθήσαμε το περασμένο Σάββατο, με τη Flamengo να τον κερδίζει.

Η τελευταία ομάδα που εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο τουρνουά, καθώς πριν από λίγες μόλις ημέρες κέρδισε στον μονό -πλέον- τελικό του Copa Libertadores τη River Plate.

Το ματς αυτό ήταν πραγματικά μια διαφήμιση του ποδοσφαίρου.

 Διεξήχθη το Σάββατο 23 Νοεμβρίου στο Estadio Monumental του Περού.

Οι «εκατομμυριούχοι» σκόραραν νωρίς στο ματς με τον Bore.
Ενώ είχαμε φτάσει στο 89′ και όλα έδειχναν τη River να κατακτάει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το τρόπαιο, ήρθε ο Βραζιλιάνος Gabriel Barbosa να ισοφαρίσει και λίγο αργότερα, στο 92′, να πάρει το ματς για τη Flamengo με τελικό σκορ 2-1. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!

Η Flamengo του Πορτογάλου προπονητή, Jorge Jesus, δεν σταμάτησε εκεί, καθώς έχει «κλειδώσει» και την κατάκτηση του πρωταθλήματος Βραζιλίας, έχοντας 13 βαθμούς περισσότερους από τη δεύτερη Santos, με τέσσερα ματς να απομένουν.

Ο Πορτογάλος τεχνικός, είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, από το άσχημο παιχνίδι που του έπαιξε η μοίρα πίσω στο 2013, όταν μέσα σε δέκα μέρες έχασε πρωτάθλημα, κύπελλο και Europa League.

Φέτος, όμως, όπως φαίνεται, πήρε την «εκδίκησή» του, σπάζοντας την «κατάρα» και κατακτώντας το Copa Libertadores με την ομάδα της Flamengo, στην οποία ήρθε μόλις πριν από μερικούς μήνες.

Οι «Γύπες», όπως είναι το προσωνύμιο του συλλόγου, τα τελευταία χρόνια έχουν «χτίσει» ένα πάρα πολύ δυνατό roster, με πολλούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές.

Diego Alves στα γκολπόστ, Rodrigo Ciao, Filipe Luis, Rafinha στην άμυνα, Gerson, Arao, Reinier, De Arrascaeta, Ribeiro στο χώρο της μεσαίας γραμμής, Bruno Henrique, Vitinho και Gabriel Barbosa στην επίθεση.

Καλύτερος παίκτης της ομάδας; Είναι 3-4 οι οποίοι «παίρνουν από το χέρι» την ομάδα, όμως κατά τη γνώμη μου, και χωρίς να θέλω να αδικήσω κάποιον, ο καλύτερος παίκτης της Flamengo είναι ο Gabriel Barbosa. Απίστευτο ταλέντο, μόλις 22 χρονών. Έχει όλο το μέλλον μπροστά του και αποτελεί τον πρώτο σκόρερ της ομάδας του, έχοντας πετύχει 22 γκολ και έχοντας ακόμη περιθώριο να πετύχει και άλλα, στις τέσσερις αγωνιστικές που απομένουν.

Στην τροπαιοθήκη των «κοκκινόμαυρων» θα βρούμε 7 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, 2 Copa Libertadores και ένα διηπειρωτικό.

– Hienghène Sport (OFC Champions League)

Οι Πρωταθλητές Ωκεανίας. Η πιο αδύναμη ομάδα της διοργάνωσης. Είναι από τη Νέα Καληδονία και πήρε την πρόκριση για το παγκόσμιο, νικώντας στον τελικό του Champions League Ωκεανίας με 1-0 την Magenta, επίσης από τη Νεα Καληδονία.

Από άποψη ρόστερ δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο είναι η αλήθεια. Αρχηγός της ομάδας και καλύτερος παίκτης είναι ο 36χρονος αρχηγός, Bertrand Kai, ενώ προπονητής είναι ο Felix Tagawa, που προσλήφθηκε το 2013 και είναι από την Ταϊτή.

– Liverpool (UEFA Champions League)

Ο Jordan Henderson σηκώνει ψηλά το 6ο Champions League της ομάδας μας. Τι να πούμε για την περηφάνια μας; Ό,τι και να πούμε είναι περιττό γιατί τα ξέρετε και τα ξέρουμε.

Με μια καταπληκτική σεζόν 2018/19, όπου έχασε το πρωτάθλημα με 97 βαθμούς (!), κατέκτησε το Champions League, κάνοντας μια εξαιρετική εμφάνιση στη διοργάνωση από την αρχή μέχρι το τέλος. Έβγαλε τους ομίλους με 3 νίκες και 3 ήττες κατακτώντας τη δεύτερη θέση πίσω από την PSG.

Στη φάση των «16» απέκλεισε τη Bayern με μια επιβλητική νίκη (1-3) μέσα στο Μόναχο, αφού είχε προηγηθεί το 0-0 του Anfield.

Στα προημιτελικά συνάντησε (ξανά) την Porto και δείχνοντας την απαιτούμενη σοβαρότητα, την απέκλεισε εύκολα με δύο νίκες.

Στα ημιτελικά με αντίπαλο την Barcelona έκανε αυτή την ανεπανάληπτη ανατροπή που όλοι ξέρουμε και έπειτα φτάνοντας στην πηγή (σ.σ. στον τελικό) «ήπιε νερό», νικώντας με 2-0 την Tottenham και κερδίζοντας το 6ο Champions League της ιστορίας της με τον αρχηγό Jordan Henderson να το σηκώνει ψηλά στον «ουρανό» της Μαδρίτης.

Έχουμε ξανά συμμετάσχει στο Παγκόσμιο, το 2006, όταν και είχαμε γνωρίσει την ήττα στον τελικό από τη Sao Paolo.

Τώρα, έχουμε ξανά την ευκαιρία να το κατακτήσουμε, κάνοντας, μάλιστα, το treble (Champions League, Super Cup World Cup).

Θα γίνουμε η πρώτη αγγλική ομάδα που καταφέρνει κάτι τέτοιο!

Όσον αφορά τους τίτλους, δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά. Τα ξέρετε (και) αυτά!

Πως θα διεξαχθεί η διοργάνωση;

Η αλήθεια είναι πως η δομή της διοργάνωσης είναι αρκετά περίεργη και προκαλεί «πονοκέφαλο».

Η ομάδα μας, όμως, ως κάτοχος της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, θα ξεκινήσει απευθείας από τα ημιτελικά.

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Play-Off

Αγώνας 1 — Al-Sadd vs Hienghene Sport (11/12)

Προημιτελικοί

Αγώνας 2 — Νικητής Αγώνα 1 vs Monterrey (14/12)

Αγώνας 3 — Al-Hilal vs Esperance de Tunis (14/12)

Ημιτελικοί

Αγώνας 4 — Flamengo vs Νικητή Αγώνα 3 (17/12)

Αγώνας 5 — Liverpoool vs Νικητή Αγώνα 2 (18/12)

Τελικός

Νικητής Ημιτελικού 1 vs Νικητή Ημιτελικού 2 (21/12)