Ο Τάσος που έκλεισε το μαγαζί στο 1-0 του Origi και σήκωσε το ξενοδοχείο στο… πόδι

Το κείμενο του αναγνώστη μας, Τάσου, με το οποίο περιγράφει τον τρόπο που εκείνος και ένας συνάδελφος του έζησαν το έπος της Liverpool κόντρα στη Barcelona, σαν σήμερα ένα χρόνο πριν. 

Ο Νίκος Γιαμπολδάκης δημοσίευσε το πρωί τη δική του εκδοχή, όσα ο ίδιος θυμάται – ατάκες κυρίως – από την παρακολούθηση του αγώνα των αγώνων: του περυσινού Liverpool – Barcelona.

Με τη σειρά του, ο Τάσος μας έστειλε το παρακάτω γεμάτο ένταση κείμενο, στο οποίο περιγράφει πώς έζησε το έπος στο ξενοδοχείο όπου εργαζόταν.

Διαβάστε την ιστορία του…

Είσαι σε νησί για το άνοιγμα του ξενοδοχείου, μακριά από το Λιβερπουλάκι σου (το οποίο έχεις να το δεις καμιά 10 μέρες), μακριά από τους δικούς σου, δουλεύεις από τις 8 μέχρι τις 10+ (όπως κάθε μέρα) και σου έρχεται ενημέρωση 1-0 ο «χοντροκώλης». Κλείνεις το μαγαζί, τρέχεις στο ασανσέρ, πατάς το κουμπί με το κλασικό τρόπο 30 φορές το δευτερόλεπτο, μπαίνεις μέσα, τρέχεις στο δωμάτιο (το οποίο ευτυχώς είναι μέσα στο ξενοδοχείο που δουλεύεις), ανοίγεις τηλεόραση χωρίς να έχεις βγάλει ακόμα παπούτσια – ρούχα, πας για κατούρημα γιατί έχεις σκάσει όλη μέρα και κάθεσαι επιτέλους να δεις το παιχνίδι. 

Εννοείται ότι δεν έχεις φαγητά κλπ γιατί σε τέτοια παιχνίδια δεν τρως τίποτα άλλο εκτός από τα νύχια και πίνεις μόνο το σάλιο σου αν σου έχει μείνει κιόλας. Τελειώνει το ημίχρονο και για να πάει ακόμα καλύτερα σε παίρνει τηλέφωνο συνάδελφος κ σου λέει «είσαι δωμάτιο; Έρχομαι για το παιχνίδι, να ξέρεις είμαι με Barcelona». Έρχεται, δεν ασχολείστε με δουλειά παρότι κανείς δεν ξέρει αν θα είσαστε έτοιμοι για το άνοιγμα και ξεκινάει το παιχνίδι. 

Αυτά που γίνανε στο 3ο κ 4ο γκολ ντρέπεσαι και να τα γράψεις!!! Στο 80′ το έχει πάρει απόφαση και βγάζει υπολογιστή να δουλέψει (όσο μπορεί με αυτά που ακούει). Τελειώνει το παιχνίδι, πίνετε από ένα ποτό που έχει καβατζωθεί από άλλο mini bar, φεύγει χωρίς να μπορεί να πει κουβέντα. 

Νύχτα αξέχαστη, νύχτα όνειρο. Το παιχνίδι με τη Μίλαν το είδα με κόσμο, χωρίς ένταση στην τηλεόραση γιατί κοιμούνταν παιδιά και οι πανηγυρισμοί έγιναν με… σιγαστήρα, οπότε παρά την ατελείωτη χαρά δεν μπορεί να συγκριθεί η ένταση εκείνου με αυτό της Barcelona.