Ο Κύρος Βασσάρας στο LF.GR: Ο άνθρωπος που «σφύριξε» δύο φορές Barcelona – Liverpool

Διατηρούσε εξαιρετικό ρεκόρ με τη Liverpool «σφυρίζοντας» συνολικά έξι παιχνίδια των Άγγλων, τα δύο εκ των οποίων στο Camp Nou! Από τους… 40 βαθμούς στην Τουλούζ και τις καθυστερήσεις της Boavista στο Anfield, στο Camp Nou των 90.000 κόσμου, στα παπούτσια του Reina και στους τζεντλμεν Gerrard και Rivaldo! Ο Κύρος Βασσάρας αποκλειστικά στο LiverpoolFans.gr! 

Είναι από τους ανθρώπους που ίσως έχουν μερική γνώση… περισσότερη για το αποψινό ζευγάρι ημιτελικών στο Champions League: ο Κύρος Βασσάρας, που έχει σε κάποιο ράφι του σπιτιού του το βραβείο του κορυφαίου Έλληνα ref της σεζόν 2005/06, το patch των UEFA και FIFA που περήφανα φόρεσε σε Euro και Παγκόσμιο Κύπελλο και σίγουρα αμέτρητες φωτογραφίες από παιχνίδια που «υπηρέτησε» με την σφυρίχτρα του, έχει παίξει δύο φορές στο Camp Nou το ζευγάρι Barcelona – Liverpool. Και ευτυχώς για εμάς και για εσάς, θυμάται και τις δύο!

Η πρώτη επίσκεψη του Βασσάρα στην Βαρκελώνη για την κόντρα των… μεγαθηρίων, ήταν τη σεζόν 2001/02, για τη φάση των ομίλων του Champions League. Το φτωχό 0-0 μπορεί να μην… γέμισε τις προσδοκίες του για θέαμα αλλά έχει να θυμάται προσωπικότητες και στιγμές. 

Η δεύτερη ήταν πολύ πιο κρίσιμη, αρκετά χρόνια αργότερα, με τον ίδιο να έχει καταθέσει προ πολλού τα διαπιστευτήρια του στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Φάση των 16 του Champions League, κύριοι, σεζόν 2006/07. Στον δρόμο για τον τελικό του ΟΑΚΑ, Barcelona και Liverpool έπρεπε να ξεπεράσουν ο ένας το εμπόδιο του άλλου και η μάχη έκανε την πρώτη της σέντρα στο Camp Nou με ένα σφύριγμα του Βασσάρα. Το αξέχαστο διπλό με ανατροπή, όπως θα δείτε, δεν έχει μείνει μόνο στις δικές μας μνήμες…

«Εντάξει, θυμάμαι και τα δύο εννοείται. Το δεύτερο, του 2007, τόσο από θέμα κρισιμότητας όσο και από άποψη γκολ, φάσεων, αγωνίας, ήταν πιο καλό. Και συνολικά σε επίπεδο», μάς λέει και θυμάται στη συνέχεια την εξέλιξη τους…

«Στο 0-0, αυτό που μπορώ να θυμηθώ μόνον είναι ότι η Liverpool είχε ξεκινήσει από την αρχή με πίεση, είχα δώσει τέσσερις κίτρινες κάρτες, τρεις στη Liverpool και μία στην Barcelona στο τελευταίο λεπτό. Από την αρχή, λοιπόν, πίεση, ενώ μετά το ματς είχε σταθερότητα. Και στα δυο παιχνίδια μού έμειναν οι εμφανίσεις του Steven Gerrard, ενώ η Liverpool τότε είχε επίσης Dudek, Kuyt, Hyypia που ήταν και αρχηγός, Carragher και φυσικά Murphy, Litmanen, ενώ η Barca είχε τα γνωστά αστέρια της, Rivaldo, Kluivert, Enrique, Motta, de Boer. Ήταν δυνατό παιχνίδι, αρκετών φάσεων και με γεμάτο στάδιο. Νομίζω υπήρχε και ένα δοκάρι τότε».

Κατά τη γνώμη του, η τελική εντύπωση ήταν θετική, αφού θετική ήταν και η διαχείριση του αγώνα, με δύο άξιους βοηθούς…

«Εγώ, πάντως, είμαι χαρούμενος γιατί είχαμε και καλές διαιτησίες. Στο πρώτο παιχνίδι είχα και Έλληνα πρώτο βοηθό, τον Συμεών Τσολακίδη, που πηγαίναμε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του καλοκαιριού του 2002, ενώ δεύτερο είχα έναν Σλοβάκο, τον Ίγκορ Σράμκα, έναν εξαιρετικό βοηθό».

«Το δεύτερο παιχνίδι, τώρα, ήταν συναρπαστικό», συνεχίζει. «Με ενδιαφέρον, με μπάλα, με φάσεις. Είχα δύο Έλληνες και δη Θεσσαλονικιούς βοηθούς, τους Δημήτρη Ποζατζίδη και Δημήτρη Σαραϊδάρη, με τους οποίους συνέχισα και όλη μου τη σταδιοδρομία ως το τέλος. Τέταρτος ήταν ο Γιάννης Τσεχιλίδης. Τότε ήταν η περίοδος που πηγαίναμε για το Euro 2008 και πήγαμε με τη συγκεκριμένη τριπλέτα».

(O Ronaldinho… κρύβει τον Κύρο Βασσάρα που στέκεται αυστηρά μπροστά του και δεν διαπραγματεύεται την απόφαση τους για φάουλ εις βάρος των «μπλαουκγράνα»)

Και πράγματι, ήταν μια σπουδαία εμφάνιση για τη Liverpool, η οποία της χάρισε εν τέλει την πρόκριση παρά την ήττα με 0-1 στο Anfield. «Προηγήθηκε η Barca νωρίς με Deco», θυμάται ο Κύρος Βασσάρας, για να μας αφηγηθεί ύστερα την ανατροπή. «Ισοφάρισε η Liverpool λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Ένα ωραίο γκολ, γίνεται κεφαλιά από τον Bellamy, την πιάνει ασθενώς ο Valdes, περνάει τη γραμμή και τελικά την διώχνει, αλλά την βάζει ένας επερχόμενος παίκτης. Εμείς, όμως, το δώσαμε από την αρχή και το χρεώσαμε στον Bellamy. Δεν είχε και VAR τότε (σ.σ γέλια). Ήταν πολύ δύσκολο να το δει ο βοηθός γιατί ο τερματοφύλακας σχεδόν κάλυπτε το οπτικό πεδίο προς την μπάλα, όμως το είδε. Στο τέλος, πάλι από ασθενή απόκρουση του Valdes, σκόραρε και ο Riise.

Το γήπεδο ήταν κατάμεστο, ίσως να είχε και 90.000. Από τη μία Saviola, Ronaldinho πλέον και όχι Rivaldo, Puyol, Messi, Iniesta, Motta, ενώ από την άλλη, η Liverpool είχε έναν καταπληκτικό τερματοφύλακα, τον Pepe Reina, είχε Carragher, Riise, Sissoko, Gerrard, Bellamy, Kuyt. Μου άρεσε η ροή, είχαμε πάλι δοκάρι, είχαμε έξι κάρτες. Γενικά η Liverpool πίεζε και έφτανε στο όριο. Δεν χαλούσε το παιχνίδι όμως, υπήρχε ροή στην κατοχή της μπάλας, έκαναν μόνο όσα φάουλ έπρεπε. Εξάλλου υπήρχε εκείνος ο περίεργος ο Deco και οι εκτελέσεις του, με τη Liverpool να προσπαθεί να δίνει φάουλ όσο το δυνατόν πιο μακριά από την περιοχή της».

Για πολλούς, το να βρίσκεσαι ακόμα και στην τελευταία θέση του Camp Nou, σε ένα τέτοιο ντέρμπι με τόσους αστέρες, είναι ευλογία. Για τον διαιτητή ισχύει το ίδιο;

«Ως διαιτητής, ποτέ δεν μπορούσες ή δεν έπρεπε να καταλάβεις την ατμόσφαιρα και όλη αυτήν την πίεση», εξηγεί ο Βασσάρας. «Εγώ πάντα έβλεπα στα παιχνίδια μου ένα γήπεδο με τέσσερις γραμμές και 22 παίκτες. Το κατάλαβα μετά, όταν είδα παιχνίδι εκεί σαν θεατής και έλεγα στον εαυτό μου “μπήκες εσύ εκεί μέσα;” (σ.σ γέλια). Το ίδιο κάνουν και οι παίκτες. Η μοναδική στιγμή που καταλάβαινες που βρισκόσουν ήταν στην αρχή, στην παράταξη. Έβλεπες ένα κατάμεστο γήπεδο με φιλάθλους και των δύο ομάδων – και είναι σημαντικό αυτό, πρέπει να το υπενθυμίζουμε – με φοβερή ατμόσφαιρα»

Μέχρι στιγμής, καταλάβαμε ότι έχει πολύ καλό μνημονικό. Θυμάται καταστάσεις, φάσεις, ακόμα και τακτικές. Εννοείται και παίκτες. Σχεδόν ζηλεύουμε που είχε την ευκαιρία έστω να τους σφίξει το χέρι, να τους δώσει κάρτα και να τους αντιμετωπίσει αυστηρά. «Θυμάμαι στο 1-2 της Liverpool, που ακόμα κι ο πρόεδρος της Barcelona, σε μια σεζόν που είχε παίκτες αστέρες, είχε κατέβει κάτω, στα αποδυτήρια και είπε ότι χάσαμε δίκαια, ότι η Liverpool άξιζε τη νίκη», μας λέει. Τι θυμάται όμως από παίκτες; Έχει κάποια μικρή, κρυφή ιστορία;

«Θυμάμαι όταν ανακαλύψαμε ότι ο Reina είχε ονομάσει “Ελλάδα” τη μία κόρη του. Είχαν έρθει για τον έλεγχο και είδα στο ένα παπούτσι του που έγραφε “Grecia”. Τον ρώτησα “τι Grecia; Τι είναι αυτό;” και μου είπε ότι είναι το όνομα που έδωσε στην κόρη του, επειδή αγαπά τη χώρα μας».

(Τα παπούτσια… Grecia, πωλήθηκαν στην μπουτίκ της Liverpool αργότερα)

«Ακόμα, θυμάμαι τη φυσιογνωμία του Gerrard ως ηγέτη. Ένας άνθρωπος που ήταν εκεί συνεχώς, είτε για να εμψυχώσει είτε για να προστατέψει τον ίδιο του τον συμπαίκτη του ώστε να μην πάει σε φάουλ και να μην πάρει κάρτα. Και στο τέλος και στην αρχή ήταν κύριος. Ένας τζεντλμαν, που πίστευε στο ποδόσφαιρο. Ερχόταν πάντα και σου έδινε το χέρι και σου έλεγε “great match (σ.σ. ωραίο παιχνίδι)”, όπως βέβαια και ο Rivaldo. Είναι άνθρωποι που δεν εκφράζονται ποτέ. Ο Gerrard ήταν λίγο πιο ενθουσιώδης, ο Rivaldo ήταν ένας ανέκφραστος τζεντλμαν».

(Ο Riise κάνει το 1-2 υπό το βλέμμα του Κύρου Βασσάρα)

Συνολικά, ο Κύρος Βασσάρας υπήρξε ο «άρχοντας» πέντε αναμετρήσεων της Liverpool. Η σεζόν 2001/02 ήταν βέβαια η πρώτη που σφύριξε τους Reds, όμως το ξεκίνημα δεν έγινε στο Camp Nou αλλά στο… Anfield, στο Liverpool – Boavista (1-1) επίσης για τους ομίλους!

Μερικά χρόνια μετά, ο Έλληνας ρεφ βρέθηκε και πάλι στον δρόμο της Liverpool προς τον τελικό της διοργάνωσης, αφού, με την αγγλική πόλη ακόμα μεθυσμένη από την πρόκριση στους 16 εις βάρος του Ολυμπιακού, η UEFA όρισε τον Βασσάρα στο Anfield για το παιχνίδι των Reds κόντρα στη Leverkuzen!

Τέλος, σε ένα παιχνίδι που θα ήθελε να ξεχάσει (αλλά θυμάται πολύ καλά ακόμα), στο τελευταίο του με τη Liverpool, σφύριξε στη Γαλλία και την έδρα της Toulouse, 15αύγουστο του 2007 υπό… σκληρές συνθήκες! 

Ποια Liverpool ήταν η καλύτερη που συνάντησε ανάμεσα σε αυτά τα χρόνια;

«Νομίζω το παιχνίδι του 2007 ήταν από τα καλύτερα τους», η επιλογή του. «Θυμάμαι επίσης την επόμενη σεζόν, με την Τουλούζ στη Γαλλία για τα προκριματικά. Γιατί το θυμάμαι αυτό; Γιατί ήταν ορόσημο να πειστεί η UEFA να βάλει κάποια standards για την διεξαγωγή των αγώνων, όπως το break για να δροσιστούν οι παίκτες».

(Μπορεί ο φακός να θόλωσε από τη… ζέστη, όμως ξεκάθαρα διακρίνουμε τον Βασσάρα να βλέπει από κοντινή απόσταση τον Voronin να κάνει το 0-1)

«Η Τουλούζ είχε ζητήσει να μη γίνει βράδυ ο αγώνας, αλλά απόγευμα. Είχε όμως 40 βαθμούς! Ίσως ήταν τακτική για να μην μπορούν οι Άγγλοι να ανταποκριθούν. Τότε η Liverpool έπαιζε με Crouch επιθετικό και τι έκανε; Μακρινές μπαλιές προς τον Crouch, που έπαιρνε την μπάλα ως ο πιο ψηλός γύρω από την περιοχή, έκανε πάσα και δημιουργούσε ευκαιρίες. 

Είχαμε γράψει στο φύλλο αγώνος για τις συνθήκες και από τότε πέρασε από την UEFA ότι δεν μπορεί να γίνει αγώνας μετά από κάποια θερμοκρασία, όπως επίσης και οι διακοπές στο 25λεπτο, για λήψη υγρών».

Το Liverpool – Boavista του έχει μείνει επίσης πολύ έντονα στο μυαλό, αλλά για άλλο λόγο…

«Το Liverpool – Boavista ήταν ένα παιχνίδι απίστευτο εξαιτίας των καθυστερήσεων των Πορτογάλων. Έγινε μάλιστα 11η Σεπτεμβρίου, όταν έγινε και το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη. Πριν πάμε στο παιχνίδι, ήμουν με την τσάντα μου και έβλεπα τα γεγονότα στην τηλεόραση και νόμιζα ότι ήταν ταινία. Έγινε, λοιπόν, το ματς και την επόμενη ημέρα αναβλήθηκαν όλα. Θυμάμαι που συνάντησα τον ΠΑΟΚ στο αεροδρόμιο που γύριζε κι αυτός πίσω. Τέλος πάνων, σε εκείνο το παιχνίδι με τη Boavista είχα βγάλει πάρα πολλές κάρτες για καθυστέρηση των Πορτογάλων. Για να καταλάβετε, ο ένας έδινε την μπάλα στον άλλον στο πλάγιο (σ.σ γέλια). Υπάρχει μάλιστα χαρακτηριστική φωτογραφία με τον Petit να είναι κάτω και να με παρακαλάει να μην του βγάλω κάρτα. Η φωτογραφία αυτή χρησιμοποιήθηκε μετά και σε σεμινάρια διαιτητών. Φυσικά όλο το Anfield είχε ξεσηκωθεί σε εκείνον τον αγώνα.

Μετά έπαιζα ένα παιχνίδι στη Celtic με την Barcelona και οι Σκωτσέζοι έγραφαν ότι “ευχόμαστε ο Βασσάρας να ξέχασε τις κάρτες στο σπίτι του” (σ.σ γέλια)».

(Όλα έτοιμα για τη σέντρα στο Anfield: Δεξιά η Liverpool, αριστερά η Boavista και στο κέντρο ο Βασσάρας με τους βοηθούς του)

Από το μεγάλο ματς με τη Bayer Leverkuzen πόσα θυμάται;

«Εντάξει το Anfield, ως γήπεδο, σου προκαλεί ανατριχίλα. Θυμάμαι σε εκείνο το παιχνίδι που το πρώτο γκολ μπαίνει με πλεονέκτημα που δώσαμε, από τον Garcia. Μετά, απευθείας φάουλ του Riise. Και μάλιστα θυμάμαι ότι σε αυτό το παιχνίδι κάνανε για πρώτη φορά την τακτική που πατούσε ένας την μπάλα στο κόνρερ ελάχιστα και πήγαινε ένας άλλος και την έπαιρνε και συνέχιζε. Ύστερα 3-0 με φάουλ του Hamman και 3-1 μετά από ασθενή απόκρουση του Dudek».

Όπως αναφέραμε και προηγούμενως, η Liverpool προερχόταν από σπουδαία νίκη με τον Ολυμπιακό, που της είχε δώσει την πρόκριση στους «16». Ένιωσε καθόλου στις επαφές του με τους Άγγλους το… hype, τον ενθουσιασμό και την προσμονή; Την προσδοκία για μια καλή σεζόν;

«Το Anfield είναι ιδιαίτερο γήπεδο, ποδοσφαιρικό γήπεδο, με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Εμένα, πάντως, με ενδιέφερε να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου. Οι προσδοκίες των άλλων, των ομάδων, δεν άγγιζαν ποτέ τις δικές μας, δεν επηρέαζαν την προετοιμασία μας για το παιχνίδι. 

Σχεδιάζαμε ένα παιχνίδι ανάλογα με τις πιθανότητες που περιμέναμε να συναντήσουμε. Διάβαζα για παράδειγμα ποδοσφαιριστές, τακτική, προηγούμενα παιχνίδια, ήθελα να βλέπω φρεσκάδα, τακτικές, ποιοι παίκτες έχουν ιδιαίτερες δεξιοτεχνίες. Ήθελα να ξέρω ποιος μπορεί να κάνει την κοφτή πάσα, να ξέρω που να κινηθώ. Την δίψα να κερδίσεις την βλέπεις πάντα σε αυτά τα ματς και σε τέτοιες διοργανώσεις. Εμένα, όμως, με ενδιέφερε η δική μας (σ.σ των διαιτητών) δίψα. Ο ποδοσφαιριστής, είτε χάσει είτε κερδίσει, δεν θέλω να χάσει ή να κερδίσει εξαιτίας μου. Όλοι ήθελαν τη νίκη και για εμάς ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι».

Επιστρέφουμε στην πραγματικότητα. Απόψε στις 22:00 Barcelona και Liverpool ξανασυναντιούνται στο Champions League. Πώς βλέπει το ζευγάρι;

«Αποφεύγω να κάνω κριτικές, ποιος θα κερδίσει και λοιπά, λόγω και της θέσης μου στην επιτροπή διαιτησίας (σ.σ της UEFA). Απόψε διαιτητής θα είναι ο Ολλανδός ο Kuipers και τέταρτος ο Σιδηρόπουλος. Αυτό που βλέπω είναι ότι θα γίνει καλό παιχνίδι, θα είναι σαν πρόωρος τελικός, βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση και οι δύο. 

Ο Kuipers έχει μεγάλο παλμαρέ, θέλει να τελειώσει την καριέρα του με καλά παιχνίδια και παρουσίες. Χαίρομαι που ένας Έλληνας θα είναι σε ένα τέτοιο παιχνίδι, έστω και ως τέταρτος. Πάνται χαίρεσαι για ελληνικές παρουσίες, που ανοίγεις δρόμους για τους νεώτερους. Εύχομαι να το απολαύσει».

Ο Κύρος Βασσάρας σφύριξε πέντε παιχνίδια της Liverpool και οι Reds δεν γνώρισαν σε κανένα την ήττα. Τα δύο ήταν στο Camp Nou. Στο τελευταίο, στην έδρα της, η Barca δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει παιχνίδι υπό την σφυρίχτρα του Βασσάρα. Με τα δεδομένα αυτά, σίγουρα όλοι οι φίλαθλοι της Liverpool θα ήθελαν τον Έλληνα ρεφ στο αποψινό παιχνίδι. Τον ίδιο τον ρωτήσατε; Εμείς ναι…

«Θα ήθελα να παίξω άλλα δέκα χρόνια! Άνετα, θα το ήθελα. Είναι άλλο πράγμα να είσαι μέσα στο παιχνίδι. Τώρα που είμαι εκπαιδευτής και γυρίζω όλον τον κόσμο, προσπαθώ να μοιραστώ όλα αυτά που έχω ζήσει, γιατί αυτά πρέπει να τα μεταδίδεις στους νέους διαιτητές. Κάθε φορά το παιχνίδι εξελίσσεται και γίνεται πιο δύσκολο για την διαιτησία, αυτό όμως δεν με αποτρέπει από το να θέλω να παίξω. Απλώς πλέον δε γίνεται.

«Καμιά φορά, όταν παρακολουθείς και βλέπεις και μοιράζεσαι τις φάσεις, είναι σα να παίζεις ο ίδιος. Όταν δε, βλέπεις διαιτητές να ακολουθούν τις οδηγίες και τις συμβουλές σου, είναι σα να είσαι εκεί.

Οι διαιτητές έχουν σήμερα ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες: προστασία της εικόνας του ποδοσφαίρου, σωματική ακεραιότητα των αθλητών και προστασία της εικόνας των διαιτητών. Αυτές τις οδηγίες τις έχουν όλοι στις μεγάλες κατηγορίες, έτσι και ο Kuipers που σφυρίζει απόψε».

Στον απόηχο των υπέροχων αφηγήσεων του Κύρου, με τις μνήμες ιστορικών προσωπικοτήτων της Liverpool, μετράμε πλέον τις ώρες αντίστροφα, ελπίζοντας πως θα επαναληφθούν παρόμοιες εμφανίσεις και απόψε αλλά και στο Anfield. Ελπίζοντας πως οι Reds του Jurgen Klopp θα φτάσουν στον τρίτο ευρωπαϊκό τους τελικό επί εποχής του Γερμανού τεχνικού…