Μαρκ Μόρις: Ο προπονητής τερματοφυλάκων της Λίβερπουλ Κ23 αποκλειστικά στο LiverpoolFans.gr!

Σε μια συνέντευξη με αρκετό γέλιο και πληροφορίες εκ των… έσω, ο προπονητής τερματοφυλάκων της Liverpool U23, Μαρκ Μόρις, «ανοίγεται» αποκλειστικά στο LiverpoolFans.gr, στους Νίκο Γιαμπολδάκη και Κωνσταντίνο Σκουλίδη. 

Ο καυτός ήλιος της Αθήνας του Ιουνίου δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να μειώσει την επιθυμία μας να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που εκπαιδεύει τους επόμενους «άσους» της Λίβερπουλ.

Φτάσαμε καταμεσήμερο στο «Renti Arena» και απολαύσαμε δύο κρύα νεράκια, καθώς επίσης και αρκετούς εκκολαπτόμενους συμπατριώτες μας τερματοφύλακες να προπονούνται και να μοχθούν υπό τις οδηγίες του Μαρκ Μόρις.

Ο Μαρκ ήταν προσκεκλημένος των Athens Goalkeeping Academy και της Agenda Sport Action στο 9ο Training Goalkeepers Camp and Seminar, για να κάνει αυτό ακριβώς που λέει η ονομασία του: καμπ προπονήσεων σε τερματοφύλακες και εκπαιδευτικό σεμινάριο σε προπονητές τερματοφυλάκων.

Το LiverpoolFans.gr, χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του συναδέλφου Νίκου Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος έπαιξε και καταλυτικό ρόλο στην επαφή – πρόσκληση του Μόρις στην Ελλάδα και στο εν λόγω καμπ, συνάντησε τον 51 ετών προπονητή τερματοφυλάκων των ακαδημιών της Liverpool και προσπάθησε να «εξαντλήσει» τις πληροφορίες που «κουβαλά», να απορροφήσει γνώσεις για όσα συμβαίνουν πίσω από τις κάμερες, συνομιλώντας μαζί του για τα πάντα.

Η εξ ουρανού ευκαιρία του για πρόσληψη στους πρωταθλητές Ευρώπης με μερικά… γνώριμα σε εμάς πρόσωπα, η μανιώδης ενασχόληση με το αντικείμενο σε διπλό και τριπλό ταμπλό, το μέγεθος του συλλόγου και η ανέκδοτη ιστορία στο Χονγκ-Κογνκ, η καθημερινότητα της εργασίας του στο Κέρκμπι, ο φανταστικός Άλισον, ο λόγος που αποκτήθηκε ο Μινιολέ (σ.σ. άνηκε ακόμη στην ομάδα όταν έγινε η συνέντευξη), ο Κλοπ και ο Άχτεμπεργκ, όλα από το στόμα ενός ανθρώπου που νιώθεις πως ζει για να προπονεί τερματοφύλακες. Απολαύστε τον!

– Μαρκ, πότε σε προσέλαβαν και ποιος είναι ο ρόλος σου στην ομάδα;

«Βρίσκομαι στη Λίβερπουλ εδώ και δέκα χρόνια. Ξεκίνησα ως προπονητής τερματοφυλάκων στην Κ18, με τον Ροντόλφο Μπορέλ ως προπονητή της ομάδας και τον Πεπ (σ.σ. Χοσέ) Σεγκούρα ως διευθυντή της Ακαδημίας. Φυσικά, ο Πεπ είναι τώρα στη Μπαρτσελόνα και ο Ροντόλφο Μπορέλ είναι βοηθός προπονητή του Πεπ Γκουαρδιόλα στη Μάντσεστερ Σίτι. Μετά από δώδεκα μήνες, “ανέβηκα” στην Κ23 και βρίσκομαι εδώ επί εννιά χρόνια».

(σ.σ. ο Ροντόλφο Μπορέλ είχε ένα σύντομο πέρασμα από τον Ηρακλή ως βοηθός προπονητή του Ανχέλ Πεντράθα και πρώτος προπονητής τη σεζόν 2008/09, πριν αποχωρήσει για την Κ17 της Μπαρτσελόνα και έπειτα τη Λίβερπουλ, ενώ ο Πεπ Σεγκούρα ήταν βοηθός προπονητή του Σέρα Φερέρ στην ΑΕΚ και του Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό, με τον οποίο κατέκτησε και νταμπλ τη σεζόν 2008/09, πριν μετακομίσει στο Λίβερπουλ)

– Προηγουμένως είχες περάσει από αρκετούς ακόμη συλλόγους  αλλά και από Εθνικές ομάδες. Μπορείς να μας πεις την πορεία σου;

«Ήμουν στη Ρέξαμ. Ξεκίνησα την προπονητική μου καριέρα στη Ρέξαμ επειδή αγωνιζόμουν εκεί επί δέκα χρόνια. Ύστερα έγινα προπονητής τερματοφυλάκων στις ακαδημίες της. Μετά τη Ρέξαμ πήγα στην Τσέστερ, ύστερα στη Χέρεφορντ, στη Στόκπορτ και εν τέλει στη Λίβερπουλ.

Στο μεταξύ εργάστηκα για την Εθνική Ουαλίας σε επίπεδο Κ17, Κ19 και Κ21, ενώ τώρα δουλεύω στην Κ19 της Εθνικής Βορείου Ιρλανδίας. Οπότε, όταν έρχονται οι διακοπές των εθνικών ομάδων, που παίκτες και προπονητές δεν έχουν υποχρεώσεις, εγώ είμαι συνέχεια… στο πόδι (σ.σ. γέλια)».

– Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου όταν ανέβηκες επίπεδο, από τη Στόκπορτ στη Λίβερπουλ;

«Στη Στόκπορτ δούλευα για την πρώτη ομάδα, παίζαμε στη League One και το επίπεδο ήταν πολύ πολύ καλό. Ο λόγος που κατέληξα στη Λίβερπουλ ήταν ο προπονητής τερματοφυλάκων του Ράφα Μπενίτεθ τότε, ο Τσάβι Βαλέρο, ο οποίος μάλιστα ακολούθησε τον Ράφα σε Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Τσάβι, λοιπόν, είχε έρθει δανεικός στη Ρέξαμ όσο ήμουν εκεί προπονητής τερματοφυλάκων, επομένως ήμουν προπονητής του για έξι εβδομάδες. Όταν πήρε τη δουλειά στη Λίβερπουλ, του τηλεφώνησα για να δω αν γινόταν να περάσω να δω κάποιες προπονήσεις και μου είπε ότι ίσως να έχουν μια δουλειά και για εμένα στο σύλλογο.

Είχα, λοιπόν, μια συζήτηση μαζί του. Προφανώς είχα άγχος, ερχόμενος σε ένα σύλλογο όπως η Λίβερπουλ, αλλά είναι όπως μου το περιέγραψε και ο ίδιος: ένας σύλλογος – οικογένεια, που θα σε κάνει να νιώσεις ευπρόσδεκτος και να μπεις κατευθείαν στο ρόλο σου. Όπως λέω γενικά, πέρασαν δέκα χρόνια και είμαι ακόμη εδώ…».

– Η Λίβερπουλ έχει πράγματι τη φήμη ενός συλλόγου που ξεπερνά τα όρια της ομάδας και φτάνει σε αυτά της οικογένειας, όχι μόνο μεταξύ των μελών του αλλά και σε παγκοσμιο επίπεδο, με τους φιλάθλους. Το έχεις νιώσει αυτό, το έχεις εκλάβει;

«Όπου κι αν πήγαμε στον κόσμο… Είναι εντυπωσιακό. Μια φορά είχαμε πάει στο Χονκ-Κονγκ, πριν χρόνια, με την ομάδα Κ21 και είχαμε 3.000 κόσμου στο αεροδρόμιο που είχαν έρθει να μας υποδεχτούν. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τότε είχε, αντίστοιχα, 200 άτομα. Στην ίδια πτήση. 3.000 εμείς, 200 αυτοί. Αυτό, λοιπόν, με έκανε να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει Λίβερπουλ.

Οπουδήποτε, λοιπόν, κι αν πήγαμε στον κόσμο, όλοι είναι τόσο καλοσυνάτοι και φιλικοί. Και θέλουμε να σκεφτόμαστε ότι όταν ο κόσμος επισκέπτεται την ”Academy” (σ.σ. τις εγκαταστάσεις της ακαδημίας στο Κέρκμπι) ή το Λίβερπουλ, πράττουμε το ίδιο απέναντι τους».

– Ποια είναι η καθημερινότητα για τον προπονητή τερματοφυλάκων στην Κ23 της Λίβερπουλ;

«Ακολουθούμε το πρόγραμμα της πρώτης ομάδας. Αν, για παράδειγμα, η πρώτη ομάδα αγωνίζεται στο Champions League, εκτός έδρας μια Τετάρτη, τότε για τις τέσσερις – πέντε ημέρες πριν τον αγώνα θα προπονηθούμε την ίδια ώρα που προπονούνται και αυτοί, συνήθως στις 19:00. Οπότε την επόμενη ημέρα, δεν θα κάνουμε προπόνηση πριν τις 12 το μεσημέρι. Πρωινό ρεπό.

Αν έχουμε πρωινή προπόνηση, συνήθως ερχόμαστε κατά τις 08:30, πρωϊνό στις 09:00, γυμναστήριο με τους παίκτες 10:00-11:00, 11:00-12:30 στο γήπεδο για προπόνηση, 12:30 το μεσημεριανό, 13:30 πίσω στο γυμναστήριο για βάρη, για τις ατομικές ανάγκες του καθενός κυρίως, ίσως και κάποια ανάλυση με DVD για τους τερματοφύλακες. Γενικότερα, γύρω στις 15:30 με 16:00 τα παιδιά έχουν φύγει για τα σπίτια τους.

Εγώ, τότε, δουλεύω με τους μικρότερους τερματοφύλακες, από Κ19 και Κ16, επομένως έχω και απογευματινές προπονήσεις δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα. Είναι σπουδαία η δουλειά βλέπετε».

– Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας στο ηλικιακό επίπεδο της Κ23; Επικεντρώνεστε στην αύξηση του χρόνου συμμετοχής και του αγωνιστικού επιπέδου ή στην ανάπτυξη και προετοιμασία για την πρώτη ομάδα;

«Και τα δύο. Είμαστε πλεονέκτες (σ.σ. γέλια). Πρωταρχικός μας στόχος είναι να παράξουμε ποδοσφαιριστές για τη Λίβερπουλ. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό, τότε να φτιάξουμε παίκτες που θα έχουν καριέρα στο παιχνίδι. Επίσης, βασικό είναι να γαλουχήσουμε σωστούς ανθρώπους, καλούς. Κι αυτός, λοιπόν, είναι ένας πολύ μεγάλος, σημαντικός στόχος για εμάς ως προπονητές, ότι δηλαδή οι παίκτες που αναπτύσσουμε δεν είναι μόνο καλοί ποδοσφαιριστές αλλά και καλοί άνθρωποι. Είναι ένας τεράστιος ρόλος που μοιραζόμαστε οι προπονητές στη Λίβερπουλ. Το αποτέλεσμα θα είναι να εκπροσωπούν οι παίκτες μας τον σύλλογο αλλά και τους ίδιους τους τους εαυτούς, όπου κι αν βρεθούν, στο υψηλότερο επίπεδο, με την υψηλότερη δυνατή ποιότητα».

– Μπορείς να μας μιλήσεις για τα ταλέντα που έχει τώρα στη θέση του τερματοφύλακα η Λίβερπουλ, Μίροσλαβ Γιάρος, Καμίλ Γκραμπάρα (σ.σ. δανεικός στη Χάντερσφιλντ) και Σαμάλ Τζωρτζ;

«Δουλεύω με όλους, ναι. Με τον Σαμάλ Τζωρτζ δουλεύουμε μαζί απ’ όταν ήταν δέκα χρονών, τώρα είναι είκοσι. Εδώ και δέκα χρόνια δηλαδή, όταν ξεκίνησα εγώ στο σύλλογο, ξεκίνησε και αυτός. Παίζει καλά και ως στράικερ επίσης (σ.σ. γέλια), όπως κόντρα στη Χάντερσφιλντ (σ.σ. τον είχε χρησιμοποιήσει ο Κλοπ ως επιθετικό λόγω αναγκαστικής αλλαγής στο εν λόγω φιλικό)! Η στιγμή της δόξας του (σ.σ. γέλια)! 

Αυτό που ανακάλυψα, πάντως, όταν ήρθα στη Λίβερπουλ, ήταν ότι η “στρατολόγηση” είναι πολύ μεγάλης σημασίας. Να μην φέρνουμε μόνο ταλαντούχους τερματοφύλακες, δηλαδή, αλλά και καλούς ανθρώπους. Και, πράγματι, ποτέ δεν προέκυψε κάποιο πρόβλημα εγωισμού με τα παιδιά ή να θεωρεί κάποιος ότι είναι καλύτερος…

Ο Καμίλ Γκραμπάρα είναι ένα παλικάρι γεμάτο αυτοπεποίθηση. Πολλή αυτοπεποίθηση. Και σε έναν τερματοφύλακα, τέτοιους είδους αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη, διότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη θέση».

– Είσαι σε επαφή με τον Τζον Άχτεμπεργκ, τον Άλισον Μπέκερ και τον Σάιμον Μινιολέ;

«Δε μιλώ με τον Άλισον, δουλεύω μαζί τους, ναι, αλλά δεν έχουμε σπουδαία επαφή. Μιλώ με τον Τζον Άχτεμπεργκ, τον Τζακ Ρόμπινσον επίσης, , ο οποίος είναι ο βοηθός προπονητή τερματοφυλάκων στην πρώτη ομάδα. Τώρα που είμαι στις διακοπές μου για παράδειγμα, έχω να μιλήσω με τον Τζον από προχθές, αλλά κατά τη διάρκεια της σεζόν η επαφή μας είναι κυριολεκτικά καθημερινή, πολύ στενή. Τον γνωρίζω άλλωστε εδώ και 25 χρόνια. Παίζαμε και ως αντίπαλοι. Αυτός με τους Τρανμίρ Ρόβερς, εγώ με τη Ρέξαμ, οπότε γνωριζόμαστε πολύ καλά.

Είναι πολύ ωραίος τύπος. Είναι προπονητής… 24 ωρών, δε σταματά ποτέ. Η γνώση του για τους τερματοφύλακες ξεπερνά τη φαντασία, είναι τρομακτική, δεν μπορώ να σας περιγράψω. Ποτέ δε σηκώνεται από το λάπτοπ, παρακολουθεί συνεχώς τερματοφύλακες, συνέχεια, συνέχεια. Φαινόμενο γνώσεων! Και είναι εξαιρετικός προπονητής. Κορυφαίος».

– Μπορείς να μας δώσεις μια σύντομη ανάλυση για το παιχνίδι των Μινιολέ και Άλισον;

«Ο Σάιμον είναι φανταστικός στις αποκρούσεις. Φανταστικός. Βελτιώνει το παιχνίδι του και γενικότερα. Όταν ήρθε στη Λίβερπουλ από τη Σάντερλαντ, το ποσοστό αποκρούσεων του (σ.σ. στα εντός εστίας σουτ των αντιπάλων) ήταν 82%. Αυτό είναι αδιανόητο. Ο μέσος όρος για έναν καλό τερματοφύλακα της Premier League βρίσκεται στο 72%, αυτός απέκρουε το 82%. Όταν έρχεσαι στη Λίβερπουλ δε δέχεσαι, πάντως, τόσα πολλά σουτ. Ο Σάιμον, λοιπόν, είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας, πολύ αφοσιωμένος και συγκεντρωμένος.

Ο Άλισον είναι… πολύ (σ.σ. με έμφαση) ήρεμος. Πολύ ήρεμος, πολύ ακριβής, πολύ προσεκτικός. Αλλά, παρά την ηρεμία αυτή, είναι ταυτόχρονα και τόσο γρήγορος… Η κίνηση του είναι τρομακτική, είναι πολύ, πολύ καλός και πολύ γρήγορος. Όπως είπα και στους προπονητές τερματοφυλάκων στο σεμινάριο, είναι ο πρώτος τερματοφύλακας που βλέπω που όταν χτυπάς τη μπάλα – και ακόμα κοιτάζεις αυτήν – έχει προλάβει να βγει εκεί που πρέπει μέχρι να σηκώσεις το βλέμμα σου. Και είσαι κάπως… “πώς έφτασε ως εκεί;”. Και είναι και πολύ ήρεμος με τη μπάλα στα πόδια. Για να καταλάβετε, η Premier League είναι πολύ γρήγορο πρωτάθλημα, 100 χιλιόμετρα την ώρα που λέμε. Και αυτός είναι τόσο σοβαρός που έχει πάντοτε χρόνο δράσης. Είναι και πολύ έξυπνος».

– Είναι και οι δύο πολύ έξυπνοι πράγματι. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Σάιμον έχει σπουδάσει μαθηματικά.

«Έχει πτυχίο στα μαθηματικά, ναι! Όλοι λένε ότι οι τερματοφύλακες είναι λίγο τρελοί και τέτοια, βεβαίως και υπάρχει και αυτό το στοιχείο, αλλά είμαστε και έξυπνοι – και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου σε αυτό (σ.σ. γέλια). Είμαστε έξυπνοι, ναι. Ο κόσμος νομίζει ότι επειδή βουτάμε στα πόδια των αντιπάλων δεν σκεφτόμαστε και πολύ το παιχνίδι. Πάντα σκεφτόμαστε το παιχνίδι. Πάντοτε».

– Πώς είναι ο Γιούργκεν Κλοπ; Έχετε συναντηθεί, διατηρείτε επαφή; Πώς είναι ως άνθρωπος αλλά και ως προπονητής, αν θεωρείς πως μπορείς να τον κρίνεις προπονητικά;

«Ο “boss” είναι αυτό που βλέπετε. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπετε. Μπαίνεις στο δωμάτιο και έχει τα χέρια του ανοιχτά διάπλατα για μια μεγάλη αγκαλιά. Στην προπόνηση είναι σοβαρός, συγκεντρωμένος και είναι ένας απόλυτα ωραίος τύπος επίσης. Ωραίος τύπος…»

– Πως τα έβγαζες πέρα με το συνδυασμό καθηκόντων σε τρεις ουσιαστικά δουλειές, τη Λίβερπουλ, τις τρεις ηλικιακές ομάδες της Εθνικής Ουαλίας και την Κ19 της Εθνικής Βορείου Ιρλανδίας;

«Όπως είπα και πριν, από την Εθνική Ουαλίας σταμάτησα, τώρα πια εργάζομαι σε δύο δουλειές. Βασική προτεραιότητα είναι, φυσικά, η Λίβερπουλ. Αλλά όταν έχουμε τις διακοπές των εθνικών ομάδων και φεύγω για τη Βόρειο Ιρλανδία, το λατρεύω! Είναι το χόμπι μου! Είμαι πολύ τυχερός που βγάζω τα προς το ζην κάνοντας απλά το χόμπι μου!

Εκτός από την προπονητική στη Βόρειο Ιρλανδία, μέρος της δουλειάς μου είναι να “φορώ” το “Λίβερπουλ” καπελάκι μου και να κάνω σκάουτινγκ σε τερματοφύλακες ανά την Ευρώπη. Έχω τα μάτια μου ανοιχτά για πιθανούς επόμενους τερματοφύλακες της Λίβερπουλ. Κι αυτό γιατί οι ομάδες που ανταγωνιζόμαστε είναι κορυφαίες ομάδες, κορυφαίες εθνικές ομάδες, Γερμανία, Πολωνία, Ελλάδα… (σ.σ. γέλια)».

– Ελλάδα, η επόμενη μας ερώτηση: εντόπισες κάποιον νεαρό Έλληνα τερματοφύλακα κατά τη διάρκεια του καμπ εδώ; Κάποιον που να έχει τα φόντα να παίξει στη Λίβερπουλ;

«Το επίπεδο ήταν καλό! Ήταν καλό! Κάνω καμπ τερματοφυλάκων σε όλον τον κόσμο, οπότε δεν ήξερα τι να περιμένω, μιας και είναι η πρώτη μου φορά στην Ελλάδα, χάρη βέβαια στον Νίκο (σ.σ. Χαραλαμπόπουλο) και τον ευχαριστώ ξανά. Όμως το επίπεδο είναι καλό. Τα παιδιά είναι αφοσιωμένα, συγκεντρωμένα. Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψω πόσο ψηλά μπορούν να παίξουν σε μια τόσο νεαρή ηλικία, όμως έχουν σωστή νοοτροπία και οδηγούνται προς τη σωστή κατεύθυνση».

– Το επίπεδο των προπονητών τερματοφυλάκων που συνάντησες;

«Ήταν πολύ ενθουσιώδεις, έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον, είχαν πολλές ερωτήσεις, κάτι που μου αρέσει γιατί μέσα από αυτές μαθαίνω πράγματα κι εγώ. Ήθελαν να μάθουν, ήταν πρόθυμοι να μάθουν. Δεν έχω όλες τις απαντήσεις. Ο τρόπος που κάνω εγώ και η Λίβερπουλ τη δουλειά δεν είναι απαραίτητα και ο σωστός, είναι απλά αυτός που μας αρέσει. Αυτό έλεγα και στους προπονητές, ότι όλοι έχουν να μάθουν, ο καθένας έχει διαφορετικό στυλ και κάθε τερματοφύλακας είναι διαφορετικός, άρα πρέπει να προσαρμόζεσαι και στον καθένα».

– Επομένως, στο τέλος της ημέρας, τον Μαρκ Μόρις, τον προπονητή τερματοφυλάκων, τι τον κάνει χαρούμενο;

«Μου αρέσει να περνώ χρόνο με την οικογένεια μου. Δεν περνώ πολύ χρόνο μαζί τους γιατί η δουλειά μου είναι περίπου 60-70 ώρες εβδομαδιαίως. Τον Ιούνιο έχω την άδεια μου. Τώρα είναι Ιούνιος, βέβαια, η γυναίκα μου είναι σπίτι κι εγώ είμαι εδώ και κάνω δουλειά στις διακοπές μου (σ.σ. γέλια)… Στην Αγγλία αυτό το αποκαλούμε “busmans holiday”, το να κάνεις τη δουλειά σου ακόμα και στις διακοπές σου, αλλά γι’ αυτό αγαπώ το… τερματοφυλίκι. Αν μπορούσα, θα παρακολουθούσα και θα προπονούσα 24 ώρες κάθε μέρα.

Και η σύζυγος μου έχει κατανόηση. Με παντρεύτηκε γνωρίζοντας την αφοσίωση μου στην προπονητική τερματοφυλάκων. Μένει στο σπίτι και φροντίζει τον γιο μας, κάτι που μου έδωσε την ευκαιρία να “βγω έξω” και να δουλέψω. Της χρωστάω πολλά, οπωσδήποτε…

Στον ελεύθερο μου χρόνο, λοιπόν, αν έχω ελεύθερο χρόνο, μια εβδομάδα τον χρόνο, μου αρέσει να πηγαίνω επίσης για ψάρεμα. Αγαπώ το ψάρεμα. Με ηρεμεί απίστευτα…»

Αναπόφευκτο ήταν, βέβαια, η κουβέντα να ολοκληρωθεί με αστειάκια σχετικά με το ψάρεμα… τερματοφυλάκων, που όπως φαίνεται κάνει ασταμάτητα. Με γέλια και δυνατές χειραψίες, αποχαιρετήσαμε τον Μαρκ Μόρις, αποχωρώντας λίγο περισσότερο γεμάτοι.

*Ειδικές ευχαριστίες προς τον Νίκο Χαραλαμπόπουλο για την προθυμία και τη βοήθεια του για την πραγματοποίηση της συνέντευξης και την εν γένει φιλοξενία.

*Αξίζει να αποδοθούν εύσημα στην Agenda Sport Action για το έργο της αναφορικά με την οικοδόμηση σχέσεων μεταξύ του ελληνικού συστήματος υποδομών ποδοσφαίρου και της Λίβερπουλ, έργο που κορυφώθηκε με τα Liverpool Soccer Schools τη δεκαετία 2004-2014. Αποκορύφωμα της δράσης της ήταν το ταξίδι του ανήλικου τότε Δημήτρη Κολοβού στο Λίβερπουλ για δοκιμαστικά στην ακαδημία των «κόκκινων».

*Στο 9ο Training Goalkeepers Camp and Seminar συμμετείχαν περίπου 40 τερματοφύλακες ηλικίας 10-18 ετών και 15 προπονητές τερματοφυλάκων. Μετά τη λήξη του καμπ, ο Μαρκ Μόρις παρέδωσε στον καθένα ξεχωριστά αξιολόγηση, αναφορικά με τις μελλοντικές του ικανότητες και δυνατότητες.

Copyright Disclaimer: τα πνευματικά δικαιώματα των φωτογραφιών που αναρτήθηκαν ανήκουν στους κατόχους τους