Η μέρα που μπρούτζινος ιδρώτας συνεργατικότητας «έσταξε» από φωτογραφία

Ζωντάνεψαν σε χρώμα μπρούτζινο. Ο Paisley, o Hughes, το αξιακό μας σύστημα και η σοσιαλιστικότερη, ποδοσφαιρική φωτογραφία όλων των εποχών. Γράφει ο Νίκος Γιαμπολδάκης.

Μια αφίσα κακής ανάλυσης δείχνει έναν γέρο με φόρμες να κουβαλά έναν ματωμένο ποδοσφαιριστή στον τοίχο του δωματίου. Μερικές δεκαετίες αργότερα, στο φόντο του κινητού. Άλλοι την έχουν επιχρωματισμένη με ακόμη χειρότερη ανάλυση. Όλοι την αγαπούν. Αυτή η φωτογραφία δεν καθρεφτίζει τους εαυτούς τους, καθρεφτίζει το πρότυπο που θέλουν να ακολουθήσουν και, πιστέψτε με, κάποιοι τα καταφέρνουν ή και θα τα καταφέρουν στο μέλλον. Γι’ αυτό υπάρχουν οι συλλογικότητες, οι κοινωνικότητες, οι ομάδες: για να προβάλλουν πρότυπα, όχι μαζικά αντίτυπα.

Κατά παράφραση της γνωστής ποιητικής ρήσης, «αν αποσυνδέσεις τη Liverpool, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν οι οικογένειες των θυμάτων του Hillsborough, τα διάπλατα ανοιχτά χέρια του Shankly και η φωτογραφία του Paisley να «κουβαλά» τον τραυματία Emlyn Hughes. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».

Ό,τι πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος, ό,τι αγαπάμε να πιστεύουμε σε αυτόν, ό,τι κρύβεται πίσω από το «δεν γίναμε για τους τίτλους», ό,τι πρεσβεύουν οι αγώνες που έδωσε το κατ’ εξοχήν εργατικό φίλαθλο κοινό, είναι αυτή η φωτογραφία. Ο προπονητής των είκοσι τίτλων σε εννιά χρόνια θητείας, ο σπουδαιότερος στην ιστορία, «βουτά» στη λάσπη με τις φόρμες του και – δεν συνοδεύει, δεν βοηθά – κουβαλά στις πλάτες του τον «λαβωμένο» Emlyn Hughes, οδηγώντας τον εκτός γηπέδου για την απαραίτητη ιατρική βοήθεια.

Την 30ή Ιανουαρίου 2019, κάλλιο αργά παρά ποτέ, η Liverpool αποκαλύπτει μετά χορηγίας της Standard Chartered τη… μπρούτζινη απόχρωση της ιστορικότερης φωτογραφίας που την αφορά. Ο σοσιαλισμός ζωντανεύει, η συνεργατικότητα, η συλλογικότητα, η ομαδικότητα, η προσφορά και η βοήθεια. Και κάθε ντόπιος και μακρινός ταξιδιώτης θα μπορεί πλέον απλά να σηκώσει το κεφάλι και να δει το αξιακό του σύστημα να υψώνεται έξω από το Anfield. Και μένει μόνο να φτιάξει εικόνες με το μυαλό του: είτε ένας φίλος θα τον βοηθά να ιάσει τις μπρούτζινες πληγές του, είτε ο ίδιος θα προσφέρει τον μπρούτζινο υδρώτα του για να στηρίξει δικό του άνθρωπο. Πάντως, ποτέ δε θα είναι μόνος, και ποτέ δε θα αφήσει άλλον μόνο… Χάρη στη Liverpool, θα θυμάται βιωματικά πλέον, να στηρίζει σαν άλλος Bob Paisley τους Emlyn Hughes που θα συναντά στη ζώη του…