Ο κύριος «λούζερ» δεν ξανασυστήνεται, κρυφογελάει…

Ο Jurgen Klopp «κουβαλούσε» έναν τίτλο που θεωρητικά τον προσέβαλε, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούσε τη… μαγκιά του. Σήμερα που τον απέβαλε δε χρειάζεται να ξανασυστηθεί, απλώς κρυφογελά. Γράφει ο Νίκος Γιαμπολδάκης.

«Πολύ κακό για το τίποτα», έλεγαν όταν έχανε τους τελικούς με Dortmund και Liverpool, ωστόσο το «τίποτα» ήταν αυτό που είχε παραλάβει και πάνω στο οποίο δούλευε. Το «πολύ κακό» ήταν το αποτέλεσμα της προπονητικής του καριέρας και ιδιοφυίας εις βάρος των συναδέλφων του, αφού το βράδυ του Σαββάτου (21/12) χρίστηκε Βασιλιάς του πλανήτη.

Ο Jurgen Klopp «κουβαλούσε» για χρόνια τον τίτλο του προπονητή «λούζερ». Όλοι τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν, γιατί τους έδεινε κάτι καινούριο, κάτι που αμφισβητούσε το καθιερωμένο και έδιωχνε τη μονοτονία από τα σαββατοκύριακα, από τα πρωταθλήματα, από το «ίδιος πρωταθλητής κάθε χρόνο». Και όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα πρωτόγνωρο στυλ παιχνιδιού που καθήλωνε. Αλλά ήταν «λούζερ», γιατί όλη αυτή η προσπάθεια πήγαινε (πήγαινε αλήθεια;) στα σκουπίδα, όταν έχανε τους τελικούς, τόσο με Dortmund, όσο και με Liverpool.

Ο κόσμος ήταν πάντοτε σκληρός, κρίνει το αποτέλεσμα. Έτσι το θέλει το γενικότερο πλαίσιο. Στόχος σε ένα άθλημα, για ένα σύλλογο, είναι και η επιτυχία και αυτή αποτιμάται σε κατορθώματα και τίτλους. Όποιος τους χάνει, είναι χαμένος. Όποιος τους χάνει συνέχεια, είναι «λούζερ». Αλλά είναι πράγματι «λούζερ» ο προπονητής που πήγε σε τελικούς ομάδες που ούτε είχαν φανταστεί πως είναι να βρίσκονται σε τελικό; Αν ο Klopp ήταν «λούζερ» που έχασε το Champions League με μια Dormtund που έφτιαξε από το τίποτα, ποια λέξη θα τον περιέγραφε αν το είχε χάσει ως προπονητής της Bayern; Ποια αν καθόταν στον πάγκο της Sevilla ή της Manchester City και έχανε σίγουρο τρόπαιο από μια ανισόρροπη Liverpool; Αυτή ήταν η μαγκιά του Klopp: δεν περίμενε το αποτέλεσμα των τελικών για να μας συστηθεί, είχε καταφέρει ήδη το ακατόρθωτο με την πρόκριση σε αυτούς και αυτή ήταν η ταυτότητα του.

Και γι’ αυτό δε χρειάζεται πια συστάσεις τώρα που κατακτά τα πάντα, τώρα που στέφτηκε Βασιλιάς του κόσμου. Γιατί κι αυτήν τη Liverpool, την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, αυτός την έθρεψε, από το τίποτα. 

Αν είναι μια φορά όμορφο να κατακτάς τίτλους, χάνει κανείς το μέτρημα της ομορφιάς όταν τους κατακτάς χτίζοντας σε ένα άδειο οικόπεδο από την αρχή μόνος. Αν πούμε «λούζερ» τον Klopp των συνεχόμενων τελικών και των – προσφάτως κυρίως – τροπαίων με ομάδες που κυριολεκτικά αναμόρφωσε μόνος, τότε πώς θα αποκαλέσουμε εκείνους που κάνουν επιτυχίες με ομάδες που πηγαίνουν στον… αυτόματο;

Δε χρειάζεται συστάσεις ο Γερμανός, είχε συστηθεί ευθύς εξαρχής, είχε καθορίσει τον τρόπο του. Τώρα απλώς κρυφογελά, γιατί ξέρει πως είναι μοναδικός. Γιατί ξέρει πως ό,τι έφτιαξε και ό,τι θα αφήσει στο ποδόσφαιρο, ελάχιστοι (αν όχι κανείς) το έχουν καταφέρει σε παρόμοιες συνθήκες.