Κερδισμένοι ή χαμένοι;
Ίσως η πιο περίεργη, ανατρεπτική, απροσδόκητη σεζόν κατά τη θητεία του Jurgen Klopp στην Liverpool. Το Liverpoolfans.gr και ο Απόστολος Παπανικολόπουλος καταγράφουν τα γεγονότα και επιχειρούν να καταλήξουν στο αν τελικά η φετινή χρονιά ήταν επικερδής ή απλά διασώθηκε στο τέλος.
Γράφει ο Απόστολος Παπανικολόπουλος,
Είναι βέβαιο πως με τον τρόπο που κύλησε το πράγμα από τον χειμώνα κι έπειτα, η κατάληξη της σεζόν για την Liverpool ήταν σίγουρα επιτυχημένη. Οι Reds έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για τρόπαιο, έμειναν να κυνηγούν την έξοδο στο UEFA Champions League και την κέρδισαν.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Οι Κόκκινοι επέλεξαν να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο με πέρσι, το ίδιο συμπαγές και δεμένο ρόστερ, το οποίο και ενισχύθηκε από τους Τσιμίκα, Jota και Thiago και φάνταζε έτοιμο να υπερασπιστεί το στέμμα της πρωταθλήτριας και να διεκδικήσει ακόμη περισσότερα.
Το ξεκίνημα ήταν εξαιρετικό με 3/3 και μεγάλο διπλό στο Stamford Bridge. Ακολούθησε το στραπάτσο στο Villa Park και στις 17 Οκτώβρη η επίσκεψη στη συμπολίτισσα Everton, σε ένα ματς που έμελλε να σημαδέψει τη χρονιά για την Liverpool.
Το εγκληματικό μαρκάρισμα του Pickford στον van Dijk έθεσε εκτός τον Ολλανδό για το υπόλοιπο της σεζόν με ρήξη χιαστών και άφησε την ομάδα δίχως τον ηγέτη της άμυνας και με μοναδικά διαθέσιμα σέντερ μπακ, τους Joe Gomez και Joel Matip. Στο ίδιο παιχνίδι, ένα ακόμη αντιαθλητικό μαρκάρισμα -αυτό του Richarlison στον Thiago- κόστισε στον Ισπανό περίπου δυο μήνες μακριά από τα γήπεδα.
Έναν μήνα αργότερα η κατάρα θα είχε συνέχεια. Ο Joe Gomez μένει εκτός για το υπόλοιπο της χρονιάς με προβλήματα στην επιγονατίδα και αφήνει τη Liverpool με μοναδική επιλογή τον Matip μέχρι το τέλος.
Στο μεταξύ, ο Jurgen Klopp στερείται ήδη μέσα σε όλα αυτά τις υπηρεσίες των Naby Keita, Alex-Oxlade Chamberlain και Κώστα Τσιμίκα. Και σαν να μην ήταν αρκετά, στις 8 Δεκέμβρη ο άνθρωπος-αποκάλυψη μέχρι εκείνη την στιγμή, Diogo Jota, τραυματίζεται στο γόνατο με αναμενόμενη απουσία μέχρι και τον Μάρτιο, για να έρθει και το κερασάκι στην τούρτα με τον Matip να γνωρίζει και εκείνος season-ending τραυματισμό στις 28 Γενάρη.
Η Liverpool έχει έρθει αντιμέτωπη με ασύλληπτη κακοτυχία και παρ’ όλα αυτά μέχρι και τη 17η αγωνιστική βρίσκεται στην 1η θέση της βαθμολογίας. Ακολούθησε ένας χειμώνας εφιαλτικός, στον οποίο οι πρωταθλητές γνώρισαν πιθανώς την χειρότερη αγωνιστική τους κατάσταση επί εποχής Klopp και σε 10 αγωνιστικές εντός Γενάρη και Φλεβάρη μέτρησαν 3 νίκες, 1 ισοπαλία και 6(!) ήττες.
Η κακοδαιμονία συνεχίστηκε και τον Μάρτιο, με την ομάδα να χάνει τα δυο της πρώτα ματς και να βλέπει την τετράδα με τα κυάλια. Με το πέρας της 28ης αγωνιστικής, η Liverpool είχε ηττηθεί από Southampton, Burnley, Brighton, Manchester City, Leicester, Everton, Chelsea και Fulham.
Το ακόμη πιο εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι από τις 8 αυτές ήττες, οι 6 ήταν στο κατά τα προηγούμενα 3 χρόνια απόρθητο Anfield. Οι Reds είδαν την ταυτότητά τους να κλωνίζεται, να αλλοιώνεται και να καταπατάται σχεδόν από κάθε αντίπαλο.
Ήταν ξεκάθαρο πλέον, πως η μοναδική ελπίδα για να διασωθεί η σεζόν ήταν με ένα τρομερό σερί νικών στο πρωτάθλημα, ώστε με την είσοδο στην τετράδα να μην χαθεί η πολύ ζωτικής σημασίας παρουσία στο επόμενο Champions League.
Με 8 νίκες και 2 ισοπαλίες στα τελευταία της 10 παιχνίδια, η αρμάδα του Jurgen Klopp πέτυχε τον σκοπό της και έδειξε ικανή να ανταπεξέλθει ακόμα και στην πιο τραγική κατάσταση που μπορούσε να βρεθεί. Το τρομακτικό της ντεφορμάρισμα της κόστισε έναν «ξενέρωτο» αποκλεισμό στο Champions League από μια Real Madrid που δεν τρόμαζε, σε ένα ζευγάρι που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πολύ ελκυστικό για την Liverpool.
Τι κρατάμε από την σεζόν που μας πέρασε;
Χαρακτήρας: Πιθανώς τετριμμένο (α ρε Brendan), όμως είναι ξεκάθαρα ένα στοιχείο που έκανε τη διαφορά και παρά τις αμφιβολίες που δημιουργήθηκαν εν μέσω της χρονιάς, έκανε την εμφάνισή του την ύστατη ώρα και στα πολύ κρίσιμα τελευταία ματς.
Η Liverpool έδειξε πως είναι θνητή. Ήταν φυσιολογικό και κατανοητό να μην μπορέσει να πιάσει για τρίτη σερί χρονιά μια τόσο εξωφρενική απόδοση, να πάει τρένο σε πρωτάθλημα και Ευρώπη και μάλιστα με πολύ λίγες μετατροπές στο ρόστερ της. Ωστόσο, εκτός από θνητή έδειξε πως είναι και μεγάλη ομάδα.
Οι συνθήκες που αντιμετώπισε και κλήθηκε να διαχειριστεί φέτος ήταν πέρα για πέρα τραγικές έως και αποκαρδιωτικές. Η ομάδα έχασε βασικά και αναπόσπαστα στελέχη της επιτυχίας της στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, όπως ο van Dijk, ο Gomez, ο Henderson, ο Milner, ο Jota, o Thiago, ο Alexander-Arnold και κατά διαστήματα πολλούς ακόμη, με το ιατρικό report να είναι εξωφρενικά γεμάτο καθ’όλη τη διάρκεια των φετινών υποχρεώσεων.
Πέραν αυτού, είδε κομβικά της μέλη να μένουν μακριά από τον καλό τους εαυτό. Άλλοι για μεγάλο διάστημα της σεζόν, άλλοι για μικρότερο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Sadio Mane, ο Roberto Firmino, ο Trent Alexander-Arnold, ακόμη και ο Alisson.
Και παρ’όλα αυτά τα απίθανα προβλήματα, οι παίκτες του Klopp κατάφεραν να κάνουν πράξη κάτι που για την πλειονότητα των ομάδων θα ήταν ακατόρθωτο.
Πρόσωπα: Με τις δυσκολίες που βρέθηκαν στο δρόμο της, η Liverpool αναγκάστηκε να μπει σε διαδικασία πειραματισμών και να δοκιμάσει παίκτες που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έβρισκαν μπορεί και καθόλου χρόνο συμμετοχής.
Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα οι Nat Phillips και Rhys Williams, που αποτέλεσαν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της ομάδας στους 5 τελευταίους αγώνες για την Premier League, οι οποίοι εξασφάλισαν 15 υπερπολύτιμους βαθμούς.
Σημαντική βοήθεια προσέφερε και ο νεοαποκτηθείς Ozan Kabak, που ωστόσο δεν θα παραμείνει στο Anfield μετά το τέλος του δανεισμού του.
Τα μεγάλα μεταγραφικά αποκτήματα του καλοκαιριού, Diogo Jota και Thiago, επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες και είχαν σπουδαία συμβολή στην πορεία των Κόκκινων προς την τετράδα. Αμφότεροι αναμένονται να είναι εξίσου κομβικοί και την ερχόμενη σεζόν.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε και σε ορισμένες βασικές μονάδες που ξεχώρισαν με τις επιδόσεις τους, παρά την περίεργη φετινή χρονιά. Πρώτος και καλύτερος ο Mohamed Salah, που ήταν μακράν ο σταθερότερος και πιο επιβλητικός από όλους τους πρωταγωνιστές και απέδειξε τη συνέπεια που τον διακατέχει. Αρκετά καλά τα πήγαν επίσης ο Gini Wijnaldum, ο Andy Robertson και προς το τέλος της σεζόν οι TAA, Fabinho, Firmino και Alisson, που ανέβασαν κατά πολύ το επίπεδο των εμφανίσεών τους.
Εμπειρίες: Στην μέχρι σήμερα παρουσία του Jurgen Klopp στον πάγκο της ομάδας, η Liverpool πήγαινε κάθε φορά και ένα βήμα εμπρός. Κάθε σεζόν ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που έγινε το ανάποδο.
Και ήταν ένα μεγάλο τεστ για τον Γερμανό και τους παίκτες του, πρώτον να συνειδητοποιήσουν την πρωτόγνωρη για αυτούς κατάσταση και δεύτερον να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα.
Το τέλος ήταν αίσιο και η χρονιά θα αποτελέσει ένα πολύ μεγάλο μάθημα στις τάξεις των Κόκκινων, που θα αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο στο μέλλον.
Ευρώπη: Ο κίνδυνος να χαθεί το εισιτήριο για το UEFA Champions League ήταν πολύ κοντά να πραγματοποιηθεί σε αρκετές φάσεις του δευτέρου γύρου. Την 34η αγωνιστική η Liverpool βρισκόταν στην 7η θέση και το -7 από την 4η Chelsea, έχοντας 1 παιχνίδι λιγότερο.
Οι 5 σερί νίκες που ακολούθησαν εξασφάλισαν στους Reds την είσοδο στην 4άδα και συγκεκριμένα την 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, ωστόσο ακόμα και οι 15 αυτοί βαθμοί δεν θα ήταν αρκετοί αν αμφότερες Leicester και Chelsea είχαν αποφύγει να χάσουν βαθμούς στα εναπομείναντα παιχνίδια τους.
Last but not least, το θαυματουργό γκολ του Alisson στο φινάλε του αγώνα στο Hawthorns θα μνημονεύεται για χρόνια από τους φίλους της Liverpool και χωρίς την επίτευξή του ο στόχος της τετράδας θα έμενε πιθανότατα άπιαστος.
Τι αφήνουμε πίσω;
Κακοτυχία: Σε όλους μπορεί να συμβεί να συμπέσουν μερικά ατυχή γεγονότα στη σειρά και να έρθουν σε δύσκολη θέση, όσον αφορά τους στόχους και τις δυνάμεις τους να τους εκπληρώσουν. Αυτό που έζησε η Liverpool ήταν το ακραίο σενάριο, όμως ανταπεξήλθε.
Σίγουρα η κακοδαιμονία αυτή κόστισε πολλά και θα αποτελεί μια γερή εμπειρία, ωστόσο το ισχυρό mentality της ομάδας επικράτησε και την αφήνει στο παρελθόν.
Η πτώση του κάστρου: Ένα από τα ασχημότερα γεγονότα από τη σεζόν που μας πέρασε ήταν η αδυναμία της Liverpool να υπερασπιστεί την έδρα της, η οποία είχε μετατραπεί σε απόρθητο κάστρο την τελευταία τριετία στην Premier League.
Οι Reds γνώρισαν φέτος την ήττα σε 6 εντός έδρας παιχνίδια και ήρθαν ισόπαλοι άλλες 3 φορές. Δηλαδή συνολικά 9 από τα 19 ματς στο Anfield έφεραν ανεπιτυχές αποτέλεσμα, αριθμοί που δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση τις πρόσφατες επιδόσεις των Κόκκινων στην έδρα τους.
Μακριά από τους τίτλους: Η 2020/21 ήταν η πρώτη σεζόν τα τελευταία 3 χρόνια, στην οποία η ομάδα δεν έφτασε κοντά στη διεκδίκηση κάποιας από τις διοργανώσεις, στις οποίες συμμετείχε.
Ο στόχος του πρωταθλήματος χάθηκε πολύ νωρίς, ενώ αυτός του Champions League έγινε καπνός μετά και τον αποκλεισμό από την Real Madrid στα προημιτελικά.
FA Cup και EFL Cup, όπως παραδοσιακά συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, δεν είδαν ούτε και φέτος την Liverpool να πλησιάζει την τελική τους φάση. Το πρώτο χάθηκε με την ήττα 3-2 στο Old Trafford στον 4ο Γύρο, ενώ το δεύτερο επίσης στον 4ο Γύρο με ήττα 4-5 στα πέναλτι από την Arsenal στο Anfield.
Το μοναδικό τρόπαιο που μπορούμε να πούμε πως ήταν προς διεκδίκηση ήταν το Community Shield, αλλά και εκεί επιβλήθηκε η Arsenal με 5-4 στα πέναλτι. Έτσι κι αλλιώς, ο Αύγουστος φαντάζει πλέον πολύ μακρινός.
Λάθη στον σχεδιασμό: Η φετινή χρονιά αποτελεί από μόνη της ένα μάθημα και μέρος αυτής ήταν και ο μεταγραφικός σχεδιασμός στο ξεκίνημά της. Εν μέσω κορονοϊού τα πράγματα δεν ήταν και τόσο απλά, με την ομάδα να μη χαίρει της οικονομικής άνεσης που θα ήθελε.
Προσθήκες έγιναν, όμως το ρόστερ έμεινε γυμνό στο κέντρο της άμυνας ελέω και αποχώρησης Lovren, με μόνο 3 επιλογές. Ο Klopp θεωρούσε εξαρχής τον Fabinho ως τέταρτη αναγκαστική λύση για τα σέντερ μπακ και δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να φανταστεί το κακό που θα τον έβρισκε.
Για τόσους αγώνες μέσα σε μια τόσο κλειστή χρονιά, με ήδη δυο σεζόν στα κόκκινα στην πλάτη ήταν αρκετά πιθανό να εμφανιστούν τραυματισμοί. Οι τραυματισμοί ήρθαν, ήταν μακροχρόνιοι και πλήγωσαν την ομάδα, η οποία κλήθηκε να μπαλώσει τις τρύπες την τελευταία ημέρα του Γενάρη, όσον αφορά την άμυνα.
Η επιλογή να γυρνάει ο Fabinho στην άμυνα δεν έφερνε τα αποτελέσματα και ταυτόχρονα στερούσε την απαραίτητη παρουσία του Βραζιλιάνου από την μεσαία γραμμή. Η Liverpool μέτρησε φέτος με τον Fab στο κέντρο της άμυνας 6 νίκες, 7 ισοπαλίες και 4 ήττες σε 17 ματς πρωταθλήματος, την ώρα που σε 13 συμμετοχές του ως αμυντικό χαφ οι Reds είχαν 10 νίκες, 1 ισοπαλία και 2 ήττες. Ο Jurgen Klopp κατάλαβε πως δεν μπορούσε να στερεί από το κέντρο του την ανεκτίμητη δουλειά του Fabinho κι έτσι προέβη στην μονιμοποίηση των Phillips, Williams και Kabak.
Ξεφεύγοντας από το μείζον φετινό πρόβλημα των κεντρικών αμυντικών, μπορούμε να παρατηρήσουμε πως το έμψυχο δυναμικό της σεζόν ήταν αρκετό σε αριθμό, αλλά όχι σε ποιότητα. Οι εναλλακτικές λύσεις που είχε στα χέρια του ο Klopp και το προπονητικό τιμ δεν μπορούσαν να καλύψουν στις περισσότερες περιπτώσεις την προσφορά των βασικών, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ουκ ολίγες μονάδες με μηδαμινή συνεισφορά φέτος.
Τα παραδείγματα πολλά, οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Origi, Minamino, Shaqiri, Chamberlain, Keita, Neco Williams και Τσιμίκας (με ελαφρυντικό λόγω πρώτης χρονιάς) προσέφεραν από ελάχιστα έως τίποτα σε μια χρονιά που η ομάδα χρειάστηκε όσο ποτέ άλλοτε λύσεις από τον πάγκο της.
Το ποιοι θα συνεχίσουν και ποιοι όχι στο Anfield θα το μάθουμε στο εγγύς μέλλον, όμως σίγουρα το καλοκαίρι αναμένεται μεγάλο και ενδιαφέρον.
Καταλήγουμε, λοιπόν, πως παρότι η Liverpool βρέθηκε προ των πυλών της κατάρρευσης και της πλήρους αποτυχίας σε μια πρωτόγνωρη χρονιά, το γεγονός πως κατάφερε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να ανατρέψει την κατάσταση είναι ίσως αυτό που κυριαρχεί στο τέλος της ημέρας.
Δεν καθιστά την χρονιά επιτυχημένη, μιας και οι στόχοι που τέθηκαν στην αρχή της δεν πλησιάστηκαν καν. Όμως, το finishing της Liverpool στο πρωτάθλημα και η προσπάθεια που καταβλήθηκε για μια θέση στο Champions League μπορούν να αποτελέσουν ώθηση για ένα νέο ξεκίνημα του χρόνου.